ارتباط بین خودکارآمدی و شاخص توده بدن با انگیزه برای ورزش در بین دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه پیام نور کوهدشت

زمینه و هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و شاخص توده بدن با انگیزه برای ورزش در بین دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه پیام نور مرکز کوهدشت در سال تحصیلی 97-96 انجام گرفته شد.

 روش کار: جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه پیام نور مرکز کوهدشت به تعداد 80 نفر در صورت تمایل و شرط ورزشکار نبودن در جامعه آماری شرکت داده شده اند و بعنوان نمونه انتخاب شده اند. برای گردآوری داده های پژوهش با توجه به موضوع پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر و آدامز (1983) و پرسشنامه استاندارد انگیزه ای ورزش مارکلند و اینگلدیو (1997) استفاده شده است. پس از جمع آوری پرسشنامه های مورد نظر داده ها نرم افزار آماری 23spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که بین خودکارآمدی با انگیزه مراقبت از بیماری و بین شاخص توده بدن با انگیزه کنترل وزن و انگیزه دوری از بیماری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. هم چنین بین انگیزه برای ورزش با انگیزه دوری از بیماری، شادابی، ظاهر بدنی، پذیرش اجتماعی، کنترل فشار روانی، تندرستی مثبت، قدرت و استقامت، لذت پیوند جویی گروهی، رقابت طلبی، چابکی و جسارت طلبی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: برای افزایش سطح خودکارآمدی افراد با روش های علمی و با استفاده از نظر کارشناسان مربوط به در جهت گسترش سطح ورزش و انگیزه افراد به ورزش و فعالیت های جسمانی گام موثری برداشته و بدین وسیله موجبات سلامتی جامعه، پیشگیری از بیماری و کاهش هزینه های خانواده، جامعه، نهادهای اجتماعی و دولتی را فراهم آورند.