بررسی معماری پایدار در معماری سنتی ایران با تأکید بر بناهای مسکونی بافت تاریخی بوشهر

معماری سنتی ایران دارای ویژگی های خاصی می باشد که مسایل زیباشناختی و زیست محیطی را در طراحی خود در نظر گرفته است. این اصول در ابنیه سنتی ایران مانند خانه های مسکونی دیده می شود. معماری پایدار سعی می نماید آسایش را برای کاربران از نظر اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست فراهم آورد. بسیاری از ابنیه سنتی ایرانی که اصول پایداری بر طراحی آن ها حکم فرما می باشد، در بافت قدیم شهر قرار دارند. معماری بوشهر در سواحل خلیج فارس دقیقاً منطبق با شرایط محیطی و اقلیمی شکل گرفته و دارای هویت خاص منطقه خود می باشد و این معماری در مقیاس خرد و کلان چه از نظر کالبدی و چه از نظر پایداری به واسطه نوع نگرش به انسان و محیط و هم چنین راهکارهای معماری، زمینه ارزشمندی برای استفاده می باشد. در واقع معماری بومی در سازگاری با اقلیم سخت آن منطقه به راهکارهای بسیار مناسبی رسیده است که شناخت آن ها راهگشای رسیدن به الگوهای مناسبی در فضاهای معماری جدید است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی -تحلیلی می باشد که با مطالعات کتابخانه ای به بررسی ارتباط پایداری و معماری سنتی ایران و سپس بررسی الگوهای پایداری در بناهای مسکونی بافت تاریخی بوشهر پرداخته شده است. هدف از این پژوهش بکارگیری اصول معماری سنتی ایران بر مبنای اصول معماری پایدار جهت رسیدن به ساختمان های پایدار و بهینه می باشد.