تاثیر تلقیح بذر با کودهای سیستی و کاربرد متانول بر گره زایی و عملکرد نخود در شرایط محدودیت آبی

به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با کودهای زیستی و کاربرد متانول بر گره زایی و عملکرد نخود در شرایط محدودیت آبی، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک ه ای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1396 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی کاربرد متانول در سه سطح (عدم مصرف به عنوان شاهد، کاربرد 20 و 30 درصد حجمی)، کودهای زیستی در چهار سطح (محلول پاشی با اب به عنوان شاهد، کاربرد ریزوبیوم لگومینوزاروم، کاربرد توام میکوریز و ریزوبیوم لگومینوزاروم، کاربرد ریزوبیوم لگومینوزاروم با سودوموناس و میکورز) و سه سطح ابیاری (آبیاری کامل به- عنوان شاهد، محدودیت شدید آبی یا قطع آبیای در مرحله گلدهی و محدودیت ملایم آبی یا قطع آبیاری در مرحله شروع نیام دهی) را شامل می شدند. نتایج نشان داد بیش ترین تعداد و وزن گره (به ترتیب 11.6 و 13.21 میلی گرم در بوته)، شاخص کلروفیل (50.28) و عملکرد دانه (1455 کیلوگرم در هکتار) در شرایط آبیاری کامل و سطوح بالای متانول و کاربرد ریزوبیوم لگومینوزاروم با سودوموناس و میکوریز بدست آمد که به ترتیب از افزایش حدود 2.37، 230، 148 و 109 درصدی در مقایسه با آبیاری تا مرحله گلدهی و عدم کاربرد متانول و کودهای زیستی برخوردار بودند. بر اساس نتایج این بررسی به نظر می رسد که به منظور افزایش عملکرد دانه در شرایط محدودیت آبی می توان پیشنهاد کرد که تلقیح بذر با کودهای زیستی و محلول پاشی با متانول به کاربرده شود.