مطالعه تأثیر شوری و بافت خاک بر عملکرد سیر (.allium sativum l)

تنش شوری یکی از عوامل محدودکننده رشد در محصولات کشاورزی است که خسارات فراوانی به کشت و کار و عملکرد این محصولات وارد می سازد. راهکارهای متعددی به منظور استفاده از آب های شور در کشاورزی و کاهش خسارت شوری توصیه شده است که از جمله می توان به ایجاد زهکش مناسب، استفاده از ارقام مقاوم اشاره نمود. در این پژوهش به منظور امکان استفاده از آب های شور در تولید سیر آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح اسپلیت پلات در سه تکرار در شهرستان فیروزه از استان خراسان رضوی طی سال های 97-96 اجرا گردید. شوری در 3 سطح خیلی زیاد (ms/cm 13.80)، زیاد (ms/cm 8.74) و کم (ms/cm 1.835) و بافت خاک در دو سطح سبک (شنی لومی) و سنگین (رسی لومی) انتخاب شد. سیر توده مشهد در تاریخ 20 آذر 96 با تراکم 50 بوته در مترمربع به فواصل 30*10 سانتی متر کشت و با آب های با شوری های مورد نظر آبیاری شد. آبیاری بر حسب نیاز و هر ده روز یک بار (به میزان 12 لیتر در مترمربع) صورت گرفت. پس از کشت ابتدا درصد و سرعت جوانه زنی سیرچه ها اندازه گیری شد و سپس در ن یمه دوم خرداد 1397 برداشت گیاهان صورت گرفت. صفات وزن تر و خشک بوته، وزن سوخ، وزن سیرچه ها، تعداد سیرچه ها در هر سوخ و عملکرد کل مورد اندازه گیری قرار گرفت و داده ها با نرم افزار آماری آنالیز شد. نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش شوری منجر به کاهش صفات رویشی سیر شده و بوته های تیمار شده با شوری خیلی زیاد هم در خاک های سبک و هم در خاک های سنگیبن کاملاً خشک شدند ولی خشک شدن بوته ها در خاک های سبک دو هفته دیرتر از خاک های سنگین رخ داد. بیش ترین عملکرد (kg/ha11400) در شوری کم و بافت خاک سبک به دست آمد و کم ترین عملکرد (kg/ha6800) در تیمار شوری زیاد و بافت خاک سنگین حاصل شد. در مجموع می توان انتظار داشت ک با اصلاح خاک با اضافه نمودن ماسه یا مواد دیگر (سبک نمودن بافت خاک) بتوان مقاومت گیاهان را به شوری افزایش داد و عملکردی قابل قبول در خاک های شور و آبیاری با آب شور به دست آورد.