بررسی نقش سازمان های مردم نهاد در مدیریت شهر سالم مطالعه موردی منطقه دو تهران

به موازات رشد شهرها و پیامدهای ناگوار برخاسته از آن، مقوله سلامت شهری نیز به یکی از مهم ترین مقوله های برنامه ریزی و مدیریت شهری تبدیل شده است. در ایران توسعه شهری بدون برنامه و مهاجرت های کنترل نشده ضمن آسیب های فراوان به ساختار شهری و اراضی پیرامون آن، منجر به نابسامانی ها و ناهنجاریهای فراوان در محیط شهرها شده و مدیریت شهرها را با چالش های فراوانی روبرو ساخته است که مدیریت و کنترل آن از عهده یک یا چند سازمان صرف، بدون مشارکت شهروندان امری دشوار و غیر ممکن می نماید. در حال حاضر ارتباط مردم با حکومت و دستگاه های دولتی، از طریق نهادها و سازمان هایی صورت می گیرد که به سازمان های مردم نهاد معروف شده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سازمان های مردم نهاد در مدیریت شهر سالم در منطقه دو تهران است. این پژوهش از لحاظ روش از نوع توصیفی و از لحاظ هدف کاربردی بود. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است که روایی و پایایی آن سنجیده شده است. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان شهری که شامل کارمندان و مدیران شاغل در منطقه دو شهرداری تهران و اعضای شورایاری محلات این منطقه و هم چنین اعضای سازمان های مردم نهاد مستقر در منطقه می باشند. روش نمونه گیری طبقه بندی سهمیه ای است و داده های این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های دوجمله ای و فریدمن تحلیل شد. مطابق نتایج آزمون فرضیه های پژوهش با آزمون دوجمله ای، هر چهار فرضیه فرعی تایید گردید. مطابق آزمون فریدمن رتبه نقش ها سازمان های مردم نهاد در مدیریت شهر سالم به ترتیب بیش ترین عبارت است از نقش مشارکت، مجری، تسهیل گری و نوآوری. اگر مدیران و برنامه ریزان شهری بر تقویت و اثربخشی مشارکت سازمان های مردم نهاد متعددی که در حال حاضر در کشور فعالیت می کنند تمرکز داشته و از ظرفیت آن ها جهت امور مدیریت منابع انسانی شهر و ترغیب شهروندان جهت مشارکت در طرح های عمرانی و اجتماعی و فرهنگی در زمینه شهر سالم بهره ببرند نتایج قابل ملاحظهای در رابطه با داشتن شهرسالم در شهر مورد مدیریت خود در بلندمدت متصور خواهند بود.