سنجش پایداری زیست محیطی سکونتگاه های غیررسمی شهراردبیل با تأ کید بر محلات با هسته های روستایی

مقاله سنجش پایداری زیست محیطی سکونتگاه های غیررسمی شهراردبیل با تأ کید بر محلات با هسته های روستایی

محلات اسکان غیررسمی از پدیده های فراگیر شهرهای معاصر می باشد که به موازات رشد شهرنشینی و گسترش افقی شهر نمود یافته و موجب ناپایداری و بر هم خوردن توسعه پایدار می شود. و به عنوان یکی از چالش های دیرین فراروی روی توسعه پایدار مطرح می شود. برای رسیدن به توسعه پایدارشهری توجه به شاخص های پایداری از ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و برنامه ریزی در راستای این شاخص ها امری اجتناب ناپذیر است. با توجه به اهمیت موضوع توسعه پایدار پژوهش حاضر با هدف سنجش پایداری زیست محیطی محلات اسکان غیررسمی تدوین یافته است. بدین صورت پنج محله از محلات غیررسمی که با هسته های روستایی الحاقی به شهر می باشند به عنوان موردکاوی جهت مشاهدات میدانی و پرسشگری منتخب گردید. نوع تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی است، پس از مطالعه ادبیات در حوزه مورد نظر پژوهش، تجزیه و تحلیل داده های حاصل از عملیات میدانی در محیط نرم افزار spss مورد پردازش قرار گرفته و جهت سنجش میزان پایداری زیست محیطی محلات هدف از بارومتر پایداری استفاده شده است. از بین پنج محله مورد بررسی محله نیار با ارزش پایداری (0.230) در سطح ناپایداری ضعیف و محلات گلمغان، کلخوران، ملاباشی، ملایوسف به ترتیب با ارزش پایداری (0.069)، (0.103)، (0.173)، (0.209) در وضعیت ناپایدار قرار گرفته اند. بنابراین نتایج به دست آمده بیانگر آن است که پایداری بعد زیست محیطی محلات هدف از وضعیت مطلوب برخوردار نبوده و برنامه ریزی متناسب با در نظر گرفتن نقاط ضعف و قابلیت های هرمحله ضروری می نماید. در نهایت راهکارهایی نیز در جهت پایداری زیست محیطی آتی محلات ارائه شده است.