شخصیت شناسی شهریار با نظریه یونگ

مقاله شخصیت شناسی شهریار با نظریه یونگ

 سخن از شناخت شخصیت و درک ناخودآگاه شهریار، شاعری پرآوازه با طبایع متضاد است، تحلیل محتوای شعری، نقبی به شخصیت و انگیزه های پنهانی او که با تلاش در رهاسازی خود از کشمکش های درونی سعی در بصیرت یافتن به واقعیت های درونی داشته است. سخن از خواندن و درک آن چه در فراسوی سخن شاعر او را به گفتن وا می دارد. خواندن شعر در پی یافتن پدیده ها و کارکردهای ذهن او تا بتوان نقش تعیین کننده نیت ها، آرزوها و انگیزه های برخاسته از ده، گشایش در معنا میسر نمی شود. درک ناخودآگاه شاعر که در رویا متجلی شده و ساختاری چون زبان پیدا می کند. انقلابی بزرگ در فتح ناشناخته های سربسته، تفرد و خودشکوفایی درونی که شاعری چون شهریار را از وادی طبابت جسم به طبابت روح می کشاند و درک مفاهیم اثر زیبای او که جز به مدد تحلیل اشعار و گریز به شخصیت شاعر میسر نخواهد شد. این مقاله مجالی است برای به تصویر کشیدن آن چه ناخودآگاه شهریار در کشف و شهود آبستن شده و زایش آن در اشعارش است. شناخت من واقعی نهفته در اشعار او و انطباق آن با نظریه شخصیت کارل گوستاو یونگ/ ف دریافت بزرگی توان او را در شناخت خود و قوس حرکت او از مجاز به حقیقت و از طبابت به هدایت.