تأثیر مصرف طولانی مدت ال- کارنتین خوراکی بر گلوکز، لاکتات و لیپوپروتئین های پلاسما در ورزش استقامتی

مقاله تأثیر مصرف طولانی مدت ال- کارنتین خوراکی بر گلوکز، لاکتات و لیپوپروتئین های پلاسما در ورزش استقامتی

زمینه و هدف: علی رغم مطالعات فراوان در خصوص توصیف مکانیسم های اصلی عملکرد ال- کارنتین تاکنون برخی فرآیندهای تاثیر مکمل سازی آن روی متابولیسم چربی، غلظت گلوکز و لاکتات خون ناشناخته مانده اند. لذا پژوهش حاضر، به منظور تعیین تأثیر مصرف طولانی مدت ال- کارنتین خوراکی بر غلظت گلوکز، لاکتات و لیپوپروتئن-های پلاسما و تعداد ضربان قلب و ظرفیت هوازی در ورزش استقامتی صورت گرفت.

روش کار: 30 دانشجوی دختر سالم یک فعالیت دوچرخه سواری را برای مدت 20 دقیقه با شدتی معادل 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، قبل و بعد از یک دوره مکمل سازی ال کارنیتین (گروه تجربی) و دارو نما (گروه کنترل) اجرا نمودند (28 روز، روزانه پنج گرم). بلافاصله پس از هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری غلظت های گلوکز و لاکتات خون، میزان فعالیت لاکتات دهیدروژناز، اسیدهای چرب آزاد، تری گلیسیرید و سایر مولفه های سوخت و ساز چربی (ldl, hdl, tc, lipase) به عمل آمد. برای مقایسه نتایج پایانی متغیرهای تحقیق از آزمون های t مستقل و جفت در محیط نرم افزار spss استفاده شد.

یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مکمل سازی ال- کارنیتین تاثیری روی غلظت های پلاسمائی گلوکز، لاکتات و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز خون دارند. ضربان قلب استراحت و حداکثر اکسیژن مصرفی به واسطه مکمل سازی ال- کارنیتین تغییر معنی داری نداشتند. میزان اسید چرب آزاد 0.18±0.70 به 0.18±0.67 میلی مول بر لیتر و تری گلیسیرید از 40 ±159 به 43 ±154 میلی گرم بر دسی لیتر در گروه تجربی رسید.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مکمل سازی ال- کارنیتین با تغییری در روند متابولیسم کربوهیدرات - چربی در افراد سالم همراه بوده و در بهبود عملکرد استقامتی موثر است.