مقایسه تحلیلی شخصیت و جایگاه « شیرین» و « منیژه» در« خسرو و شیرین » نظامی و«بیژن و منیژه» شاهنامه

مقایسه تحلیلی شخصیت و جایگاه « شیرین» و « منیژه» در« خسرو و شیرین » نظامی و«بیژن و منیژه» شاهنامه

مثنوی « بیژن و منیژه » شاهنامه و« خسرو و شیرین» نظامی از جهات مختلف قابل تحلیل و بررسی هستند از جمله جایگاه و شخصیت زن، در این دو اثر ماندگار به ویژه « شیرین» و « منیژه». طرح اصلی منظومه خسرو و شیرین بیان محور عشق و خود، هدف است، ولی طرح عشق بیژن و منیژه، فرعی است و مقدمه و واسطه ای برای بیان حماسه که هدف فردوسی است از این رو شخصیت های اصلی منظومه خسرو و شیرین بر پایه همین دو شخصیت بنا می شود و از ابتدا تا انتهای داستان، سخن از احوال، گفتار و اعمال آن دو است، ولی در بیژن و منیژه، گویی عشق دو دلداده، پیش از آنکه با مجلس بزم وعشق ورزی قرین باشد، مقدمه ای است برای نبرد دوباره ی ایرانیان و تورانیان و برپاکردن میدان جنگ، منیژه دختر شاه توران زمین است که به بیژن پهلوان ایرانی دل می بندد و طی ماجراهایی به همسری او درمی آید و بعد از گرفتاری بیژن در کنار او می ماند و به « رستم» -پهلوان نامدار ایرانی - برای رهایی معشوقش یاری می رساند و به پای عشقش ترک خانواده و سرزمین می گوید. شیرین هم خواهرزاده ی زیبای ملکه ی ارمنستان است که با دیدن تمثال شاهزادهی ایرانی – خسرو- بر درخت شیفته و دلباخته ی او می شود و برای وصال معشوق از ارمنستان آهنگ ایران می کند و آنها طی داستانهایی شخصیتهایی چون « مریم»، « شکر» و « فرهاد» را از میدان به در می کنند و در نهایت در عین وفاداری و عشقی پاک جان می بازند.