تاثیر آموزش همدلی بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری دانش آموزان پایه ششم شهر مرودشت

تاثیر آموزش همدلی بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری دانش آموزان پایه ششم شهر مرودشت

آموزش همدلی از طریق افزایش درک فرد با ارتقا آگاهی وی از خود و دیگران، افزایش پاسخ های همدلانه با استفاده از تنظیم هیجان و گرفتن چشم انداز که منجر به افزایش دقت درهمدلی می شود بازخورد مثبتی را برای فرد فراهم می آورد. هدف از پژوهش حاضر تاثیر آموزش همدلی بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری دانش آموزان بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ روش جع آوری داده ها پیمایشی و از لحاظ روش اجرا از گروه پژوهش های تجربی و از نوع نیمه آزمایشی و با به کارگیری طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان پایه ششم شهر مرودشت در سال تحصیلی 99-98 بود که از بین آنها تعداد 62 نفر به صورت تصادفی در دسترس انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ایزنبرگ و همکاران(1991)، پرسشنامۀ اختلال رفتاری کودکان راتر(1964) جهت سنجش سازگاری اجتماعی و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. گروه آزمایش در معرض 15 جلسه آموزش همدلی قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. جهت بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس بهره گرفته شد. یافته ها حاکی از آن بود که بعد از کنترل نمره های پیش آزمون، تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه در میانگین نمره های همدلی، سازگاری اجتماعی و پرخاشگری و ابعاد آن وجود دارد.