بررسی تاثیر آموزشی مبتنی بر بازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

بررسی تاثیر آموزشی مبتنی بر بازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

بازی، بهترین وسیله برای رشد و شکوفایی احساسات و بهترین راه برای پرورش عواطف اوست. در حین بازی است که او کیفیت بروز عواطف، کنترل و ارضای مناسب آن را یاد می­ گیرد. هرچند، کودک میان واقعیت و بازی تفاوت قائل نیست، در عین حال، صداقت کودکانه را در بازی بروز می ­دهد. احساس ­ها، تشویق ­ها و اضطراب­ های کودک در ضمن بازی حقیقی هستند و سبب بروز خلاقیت و پرورش آن می­ شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی آموزشی مبتنی بر بازی بر پرورش خلاقیت دانش­ آموزان دوره ابتدایی می ­باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش ­آموزان مقطع ابتدایی شهر مریوان بودند. ابزار گردآوری داده ­ها شامل آزمون خلاقیت عابدی(1372) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0.78 و 0.82 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تأیید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt  همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، میزان یادگیری و عملکرد دانش ­آموزان در پیش آزمون25.70  بود که در پس آزمون به 41.90 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (007./0=p). در واقع بین دانش ­آموزانی که با روش مبتنی بر بازی آموزش دیده ­اند با دانش ­آموزانی که این آموزش را ندیده ­اند در میزان خلاقیت آن­ها تفاوت معناداری وجود دارد.