بررسی رابطه سلامت خانواده اصلی با سازگاری زناشویی در زوجین شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت خانواده اصلی با سازگاری زناشویی بود. شرکت کنندگان پژوهش 164 نفر از زنان و مردان متأهل  (76 زن و 88 مرد) بودند که و با روش نمونه‌ گیری در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر غیر آزمایشی از نوع همبستگی بود. ابزارهای پژوهش پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس خانواده ی اصلی بود. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که سلامت خانواده اصلی با سازگاری زناشویی همبستگی مثبت و معناداری دارد. بنابراین توجه به نتایج حاصل و کاربست آنها در برنامه‌ های آموزش زناشویی، و مداخله‌ های رشدی و درمانی می ‌تواند حائز اهمیت باشد. در واقع می توان اینگونه نتیجه گرفت که تجارب افراد در خانواده ی اصلی شکل دهنده ی رفتارها و روابط بین فردی و پیش بینی کننده ی کیفیت ازدواج آنها در آینده خواهد بود.