بررسی نقش عوامل زمینه ای در عناصر سیستم مدیریت ایمنی، بهداشت، محیط زیست در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان ابرکوه

مقدمه و هدف: در ایران حوادث ناشی از کار سالانه هزاران نفر را با خطرات گوناگون مواجه می سازد، عمده ترین عامل بروز حوادث صنعتی اعمال ناایمن (88%) و 10% به علت شرایط ناایمن است. نظام مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست (hse-ms) بخشی از نظام مدیریتی یک سازمان است که همانند بیشتر سیستم‌ های مدیریتی برنامه ریزی، اجرا، کنترل و اقدامات اصلاحی را در بر می‌گیرد.

روش بررسی: این پژوهش توصیفی-تحلیلی، بصورت سرشماری بوده و جامعه مورد نظر شبکه بهداشت و درمان شهرستان ابرکوه می باشد. عناصر مورد مطالعه در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه استاندارد که روایی و پایایی آن قبلاً مورد بررسی و تایید قرار گرفته، بررسی شده است. همچنین در این پرسشنامه جنسیت، سن، تحصیلات و سابقه کار هریک از افراد ثبت گردیده است. برای بررسی تاثیر متغیرهای توصیفی یا زمینه ای از آزمون مربع کای پیرسون استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان می دهد 8.37% از افراد با تحصیلات کمتر از دیپلم، 5.41% از افراد با تحصیلات دیپلم و فوق دیپلم و 8.55% از افراد با تحصیلات لیسانس و بالاتر از میانگین بالاتر هستند. از چهار آزمون انجام شده برای هریک از متغیرها ارتباط عنصر اجرا و پایش با متغیرهای جنسیت و تحصیلات معنی دار بودند. طبق نتایج بدست آمده1.40% از مردان و 1.54% از زنان از میانگین بالاتر هستند.

نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که در عنصر اجرا و پایش در سیستم hse-ms زنان از مردان از وضعیت مطلوب ‌تری برخوردار بوده‌اند همچنین با افزایش سطح تحصیلات، کارکنان از وضعیت مطلوب ‌تری برخوردار هستند.