بررسی اثربخشی درمان شناختی–رفتاری بر خودپنداره کودکان بیش فعال/نارسایی توجه

هدف این تحقیق بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر خودپنداره کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعال است. روش این پژوهش کاربردی می باشد. این تحقیق با روش مداخله ای و درمان و گردآوری و تحلیل پرسشنامه ها در جامعه آماری به دست آمده و سپس بااستفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. ابتدا توسط معیار تشخیصی iiv dsm یک تشخیص اولیه صورت گرفته سپس توسط یک مصاحبه با خود کودک و مشاهده رفتار وی توسط پژوهشگر و نیز مصاحبه با والدین آنها کار غربالگری را به اتمام رسید، در نهایت یک گروه 20 نفره از کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی انتخاب گردید، سپس به طور تصادفی این 20 نفر در دو گروه 10 نفری (گروه گواه وگروه آزمایش) قرار گرفتند، سپس از دو گروه گواه و آزمایش آزمون خودپنداره پیرز- هاریس گرفته شد و 10 جلسه درمان رفتاری- شناختی را هر هفته یک جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت و نیم با گروه آزمایش برگزار شد و در آخر بر روی هر دو گروه مجدداً آزمون خودپنداره اجرا شد و نهایتاً توسط آزمون های آماری تاًثیر درمان شناختی رفتاری بر خودپنداره کودکان کمبود توجه/بیش فعال سنجیده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که درمان رفتاری /شناختی بر افزایش خودپنداره کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مؤثر است.