بررسی رابطه رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتار شهروندی سازمانی

بررسی رابطه رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتار شهروندی سازمانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتارشهروندی سازمانی انجام گردیده است. در این مطالعه ابعاد رهبری اخلاقی (جهت گیری فردی، انصاف، تسهیم قدرت، هدایت اخلاقی و وضوح نقش) و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتار شهروندی سازمانی مورد سنجش و پژوهش قرار گرفته است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان شهرداری مشهد می‌باشد، که بر اساس آخرین آمار ارائه شده، تعداد کل آنها برابر با 340 نفر می‌باشد. نمونه آماری در این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 180 نفر محاسبه گردید. برای سنجش رهبری اخلاقی از پرسشنامه کالشون و همکاران (2011)، برای سنجش توانمندسازی روانشناختی از پرسشنامه اسپریتزر (1990) و برای سنجش رفتار شهروندی سازمانی از پرسشنامه نگرو (1990) استفاده گردید.  برای سنجش روایی پرسشنامه ها از روایی صوری و روایی اعتبار عاملی تاییدی استفاده شد.

ضریب پایایی پرسشنامه های رهبری اخلاقی 0.972، توانمندسازی روانشناختی0.979 و رفتار شهروندی سازمانی0.941 می باشد که توسط آلفای کرونباخ بدست آمده است و برای همه مولفه‎های آنها از 0.7 بیشتر بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی در شهرداری مشهد رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و رفتارشهروندی سازمانی نیز رابطه بین این دو را تعدیل می کند. رهبری اخلاقی نیز به نوبه خود یکی از عواملی است که توانمندسازی منابع انسانی را به دنبال دارد و از آنسو رفتارشهروندی سازمانی نیز به اخلاق مداری و توانمندسازی کارکنان در سازمان کمک می کند. در واقع سازمانهای اخلاق مدارو توانمند می توانند سازمانها را یک قدم به سمت بهره وری بیشتر نزدیک کنند.