بررسی رابطه ‏ی سبک‏ های یادگیری دانش ‏آموزان با پیشرفت تحصیلی آن‏ها، با پیش ‏فرض تعدیل کننده ‏های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج

بررسی رابطه‏ ی سبک ‏های یادگیری دانش ‏آموزان با پیشرفت تحصیلی آن‏ها، با پیش ‏فرض تعدیل کننده ‏های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج

حیاتی ‏ترین و مؤثرترین دوره ‏ی یادگیری، دوره‏ ی ابتدایی است، چرا که این دوره را دوره‏ ی کاشت نامیده‏ اند و در واقع بذر تقوا، تعهد، خلاقیت، نوآوری، مسئولیت‏ پذیری، خودشکوفایی و ... در این دوره نهادینه می‏ شود. به بیان دیگر بدون تردید کاربست سبک مؤثر یادگیری در این دوره منجر به تعمیق و بست یادگیری در فراگیران می شود. نگاهی گذرا به کشورهای پیشرفته ‏ی جهان بیانگر این مطلب است که در دوره‏ ی ابتدایی از سبک‏ های منحصر به فردی استفاده می‏ کنند. یکی از این سبک‏ها، سبک‏های یادگیری کُـلب است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سبک‏های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش‏ آموزان دوره ‏ی دوم ابتدایی با پیش‏ فرض تعدیل کننده‏ های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر داده ‏ها کمّی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می‏ باشد.

جامعه‏ ی آماری را در این پژوهش، کلیه‏ ی دانش ‏آموزان دوره ابتدایی (سه ساله دوم) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد 19,891  نفر تشکیل می‏دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کورکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه ‏ای و طبقه ‏ای، نمونه ‏ای شامل  388  نفر  دانش ‏آموز (205 نفر پسر و183 نفر دختر)، جهت اجرای تحقیق انتخاب ‏شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ‏ی سبک‏های یادگیری (کُـلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با روش‏های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک‏های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه ‏ای وجود ندارد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بیشتر دانش ‏آموزان از بین چهار روش یادگیری، روش‏های آزمایشگری فعال و مشاهد‏ی تأملی را ترجیح داده ‏اند. همچنین آزمودنی‏ ها از چهار سبک یادگیری، به سبک ‏های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده‏ اند.