تبیین مدل سطح بندی دوره های آموزش سازمانی با رویکرد تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی

تبیین مدل سطح‌بندی دوره‌های آموزش سازمانی با رویکرد تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی

در این پژوهش ضمن بررسی تأثیر تحصیلات بر موفقیت شغلی کارکنان مراکز درمانی، به تبیین مدلی برای سطح‌بندی آموزش سازمان در مرحله نیازسنجی آموزشی پرداخته می‌شود. پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی- همبستگی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش است. در بخش اول با توجه به بزرگ بودن جامعه آماری از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و سپس نمونه‌گیری تصادفی استفاده‌شده است، بدین‌صورت که از میان مراکز درمانی مختلف مرکز بهداشت و درمان شهرستان درگز و گناباد و بیمارستان امام رضا (ع)، نمونه‌ای تصادفی از کارکنان و مدیران این مراکز درمانی به تعداد 40 نفر مورد بررسی قرار گرفتند.

در بخش دوم با توجه به خطای کمتر خبرگان و محدود بودن زمان پژوهش، 7 تن از اساتید مدیریت منابع انسانی دانشگاه‌های علامه طباطبایی، تهران و تربیت مدرس به‌عنوان خبره به‌منظور نظرسنجی در نظر گرفته شدند. با استفاده از نرم‌افزار spss و با به‌کارگیری آزمون همبستگی، ارتباط بین تحصیلات و دروس دانشگاهی با موفقیت شغلی بررسی گردید. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که دروس دانشگاهی (تحصیلات) بر موفقیت شغلی کارکنان به میزان 24% تأثیرگذار است. از بین دروس اصلی، تخصصی و پژوهشی، دروس تخصصی به میزان 55% نسبت به دروس پژوهشی با 53% و دروس اصلی با 43%، بیشترین ارتباط را دارد. همچنین، از نرم‌افزار expert choice، جهت رتبه‌بندی شاخص‌های مورداستفاده در مدل سطح‌بندی آموزشی توسط خبرگان استفاده شد تا از اوزان به‌دست‌آمده برای هر شاخص در تبیین مدل سطح‌بندی آموزشی استفاده گردد.