پیش بینی اختلالات رفتاری بر اساس شیوه های تربیتی و صفات شخصیتی والدین در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پیش‌بینی اختلالات رفتاری بر اساس شیوه‌های تربیتی و صفات شخصیتی والدین در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اختلالات رفتاری بر اساس شیوه‌های تربیتی و صفات شخصیتی در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه‌یابی است و جامعه آماری شامل تمامی والدین دانش آموزان پسر دوره ابتدایی منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بود که از میان آن‌ها 72 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس با اجرای پرسشنامه علائم مرضی csi-4 اسپیرافکین و گادو (1994) و چک‌لیست dsm-5 )2013(، بر روی دانش آموزان و تشخیص اختلال رفتاری آنان، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس پرسشنامه شیوه‌های فرزندپروری بامریند(1991) و پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا mmpi-2rf بر روی والدین دانش‌آموزان اجرا شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که رابطه مثبت معناداری میان ابعاد سبک‌های فرزندپروری از جمله سبک فرزندپروری مستبدانه و سهل‌گیرانه با نشانگان اختلال رفتاری وجود دارد و همچنین ارتباط منفی معناداری بین سبک فرزندپروری مقتدرانه با نشانگان اختلال رفتاری وجود دارد.

ارتباط مثبت معنی‌داری در مقیاس‌های جسمانی/شناختی، درونی سازی و برونی‌سازی، بین فردی و علایق و آسیب‌شناسی شخصیتی در سطح 01/0=α در پرسشنامه csi-4 با نشانگان رفتاری وجود دارد. با توجه به میزان t و سطح معنی‌داری مشخص شد‌، سبک فرزندپروی مستبدانه و سبک مقتدرانه سهمی مناسب در تبیین نشانگان اختلال رفتاری دانش آموزان دارند؛ اما سبک سهل‌گیرانه تأثیر معنی‌داری در نشانگان اختلال رفتاری نداشت. (p≥0.05) براساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شیوه‌های فرزندپروری از مهم‌ترین مولفه‌های تحول فرزند است و نقش مهمی در سلامت رفتار فرزندان ایفا می‌کند. مقیاس‌های جسمانی/شناختی، درونی سازی و برونی‌سازی، بین فردی و علایق و آسیب‌شناسی شخصیتی می‌توانند منجر به بروز نشانگان اختلال رفتاری گردند.