آموزش، مدیریت آموزش و سرمایه اجتماعی (رهیافتی به سوی خلاقیت و نوآوری)

آموزش، مدیریت آموزش و سرمایه اجتماعی (رهیافتی به سوی خلاقیت و نوآوری)

هدف: چگونگی تاثیرآموزش منابع انسانی  و اثرگذاری آن بر توانمندسازی  کارکنان و در نهایت تبدیل آن به سرمایه انسانی  که مسبب رهیافتی  به سوی خلاقیت  و نوآوری می‌تواند بر کیفیت کارایی، هماهنگی و تسریع در اثربخشی و در نهایت بر عملکرد کارکنان تاثیر مطلوب گذاشته و منجر به خلق تعاملات مبتنی بر اعتماد و ارزیابی و ارزشابی مطلوبی باشد.پارادایم تحقیق: پارادایم پساساختارگرا نوع مقاله: مطالعه علمی-مروری. منابع داده ها/ (متدولوژی)روش‌شناسی/ رویکرد: در این راستا با استفاده از روش ناشی کیفی، رویکرد هدفمند و بکارگیری اشباع نظری، مصاحبه هایی نیمه ساختار یافته با متخصصین آموزش کارکنان و رجوع به پایگاه های داده های معتبر و سرفصلهای موضوعی؛ همچنین مطالعه کتابخانه ای انجام گردید.

یافته‌های مقاله: آموزش در ابعاد چندگانه نیروی انسانی من جمله بعد ارتباطی: شاخه های همانند، اعتماد و تعهدات مشترک تسهیل کننده روابط، بعد شناختی: وجود دیدگاه مشترک، ادراک همگن، زبان، بینش مشترک، روایت و کد های مشترک وجود اشتراک نام در درون شبکه اجتماعی سازمان و بعد ساختاری: شامل شکل، ترکیب، فراوانی و شدت ارتباطات اعضای سازمان و پیوندهای جاری و زنده در یک شبکه اجتماعی یا سازمان تاثیر عمیقی بر توانمندسازی کارکنان دارد. و در ابعاد خلاقیت و نوآوری نیز رویکرد صفات مشخصه و ویژگی های فردی و رویکرد رفتاری یا فرایندی نیز نتیجه گیری شده است. پیامدهای عملی: انعکاس های کاربردی و اجرایی این مطالعه بهبودسازی شرایط سازمان اجتماعی و اجتماعی سازی سازمانها و تواناسازی کارکنان است بطوری که ارزیابی و ارزشیابی کارکنان همچنین مدیریت آنتروپی سازمانی در تعالی خود باشد. ارزش مقاله: این مقاله سرآمد همه توفیقات محیطی همچنین مسبب مزیت رقابتی در دنیای پیچیده و تصاعدی کنونی را آموزش از نوع کیفی و اثرگذار معرفی می کند.