بررسی ارتباط متقابل حکمروایی شایسته شهری و مشارکت شهروندی در مدیریت شهری

بررسی ارتباط متقابل حکمروایی شایسته شهری و مشارکت شهروندی در مدیریت شهری

امروزه رویکرد حکمروایی شایسته شهری به‌عنوان اثربخش‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی می‌شود. تحقق حکمروایی مطلوب شهری در مدیریت شهرها، مستلزم عینیت بخشیدن به مشارکت همه ذی‌نفعان شامل حکومت، سازمان‌ها، نهادهای دولتی و غیردولتی، جامعه مدنی و شهروندان در ابعاد گوناگون است. شاخص‌های مشارکت، شفافیت، قانون‌مداری، پاسخگویی، عدالت محوری، مسئولیت‌پذیری، کارایی، اثربخشی و اجتماع‌محوری در مبانی نظری به‌عنوان مؤلفه‌های حکمروایی خوب شهری معرفی‌شده‌اند؛ ازاین‌روی برای شکل‌گیری حکمروایی شایسته به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه نیاز به تغییراتی در شیوه‌های سیاسی- اداری کشور در سطوح کلان و خرد می‌باشد.

تغییرات کلان مربوط به قوانین حقوقی، تمرکززدایی و تعیین سطوح مشارکت در فرایندهای مختلف برنامه‌ریزی می‌باشد؛ تغییرات خرد نیز نیازمند برنامه‌های اجتماعی مثل تغییر در باورها، عقاید و نگرش‌ مردم، ارتقاء سطح آگاهی، اعتماد متقابل میان آنان و مسئولین، ایجاد حس تعلق نسبت به محل سکونت و ... در راستای ترغیب شهروندان به همکاری و مشارکت می‌باشد. حکمروایی شایسته شهری همراه با مشارکت شهروندی جامعه را به‌سوی پایداری و ثبات شهری هدایت می‌کند و باعث تعادل در فعالیت‌های اقتصادی، زیست‌محیطی و کالبدی می‌شود، لذا اصلاح و بازنگری در نظام مدیریت شهری کشور با نظر به تحولات ساختاری و محتوایی دیدگاه‌های مطرح در زمینه مدیریت شهری، ضمن مطابقت با رویکردهای نوین و همچنین همخوان با شرایط و ویژگی‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حاکم بر شهرهای ایران، به‌طورجدی مورد تأکید می‌باشد. نوشتار حاضر سعی دارد تا حد امکان به بررسی و تحلیل مفاهیم، اصول و شاخص‌های مرتبط با حکمروایی شایسته شهری و رابطه آن با مشارکت شهروندی بپردازد.