آسیب شناسی های تک فرزندی در جامعه (با نگاهی به دستورات اسلامی)

آسیب‌شناسی‌های تک فرزندی در جامعه (با نگاهی به دستورات اسلامی)

تک فرزندی پدیده ای است در علم جامعه شناسی، نوعی از خانواده هسته ایست که از تغییر در سبک زندگی افراد جامعه پذیر به وجود می آید از این والدین با اتکا بر جنبه مالی باعث شده که این پدیده ظهور به صورت امری منطقی قلم داد شود تلقی این گونه از والدین این است که فرزند واحدی را تربیت کنند. هدف اصلی تحقیق بررسی تک فرزندی سلامت کودکان، مسایل مربوط به معایب مزایای تک فرزندی و پیامدهای آن می باشد.

نتایج یافته های پیشرفته در حال توسعه امروزی داشتن فرزند زیاد چند مطلوب نیست تامین لوازم آسایش زندگی برای تعداد کمتری از فرزندان مقدور است. لذا والدین به داشتن یک تا سه فرزند اکتفا می کنند. این تعداد کم فرزندان، فرزندسالاری را به دنبال خواهد داشت. در بعضی موارد نیز اختلالات رفتاری، بچه ها در محیط خانه به علت حمایت های زیاد تأمین شدن بی اندازه، تجریه نکردن شکست لوس بی مسئولیت بار می آیند.

و در آیندهای نه چندان دور در محیط اجتماع هم برای خود هم برای اطرافیان مشکل ساز خواهند بود. در هیچ زمان کم فرزندی یا کم فرزندی در جامعه ایران مانند زمان حال فراگیر نبوده است؛ در اسلام نیز به داشتن چند فرزندی با رعایت شرایطی توصیه شده است. و از تکثیر نسل به عنوان یکی از اهداف مهم ازدواج یاد کرده است احساس تنهایی، لجبازی، شکنندگی، کم تحملی، پرتوقعی، سرخوردگی، اعتماد به نفس کاذب و بسیاری از آسیب های رفتاری و... دیگر از جمله پیامدهای روحی وروانی تک فرزندی است. که بنا به نظر روانشناسان حمایت های بی دریغ پدر و مادر هم نمی تواند جایگزین مناسبی برای کم رنگ شدن آن باشد چرا که تنهایی باعث می شود تا کودک در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شود. و نتواند با سایر هم سالان برخورد مناسبی داشته باشد.