تجربه زیسته دورکاری کارکنان در دوران همه گیری کووید 19

تجربه‌زیسته دورکاری کارکنان در دوران ‌همه‌گیری کووید 19

زمینه و هدف: همه‌گیری ویروس کرونا و نگرانی‌های ایجادشده در جهان باعث شد که سازمان‌ها دستخوش تغییر شوند و پذیرش دورکاری، به یکی از دغدغه‌های مهم کارکنان تبدیل شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجربه‌زیسته کارکنان در دوران وقوع این بیماری فراگیر است.

روش: پژوهش حاضر، پژوهشی کیفی با هدف اکتشافی است که رویکرد پدیدارشناسی را در پیش گرفته است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان بخش‌های دولتی و خصوصی است که به‌دلیل شیوع پاندمی کووید 19 و پیامدهای آن مانند فاصله‌گذاری اجتماعی، ملزم شدند که بخش عمده‌ای از امور شغلی خود را از طریق دورکاری انجام دهند.

با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند با 47 نفر از افراد جامعه آماری مصاحبه شد. اعتبارسنجی یافته‌های پژوهش نیز طی فرایند تأیید یافته‌ها با بهره‌مندی از مشارکت‌کنندگان انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش در قالب سه تم اصلی و ده تم فرعی دسته‌بندی شدند. تم‌های اصلی پژوهش عبارت‌اند از: عوامل فردی، عوامل خانوادگی و عوامل سازمانی در سطح فردی، تم‌های فرعی آسیب‌های جسمی و روانی، تغییرات روانی و اجتماعی و یادگیری و رشد فردی قرار گرفت. سطح خانواده، با تم‌های فرعی فرصت بهبود روابط خانوادگی، چالش‌های خانوادگی و تاب‌آوری مالی دسته‌بندی شد. زیرساخت دورکاری، ادراکات شغلی، مدیریت دورکاری و نگرش/ضرورت‌های کاری جدید نیز در تم سطح سازمانی قرار گرفتند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نوظهوربودن بیماری کرونا، سیر مطالعاتی در خصوص پیامدهای این بیماری در حوزه دورکاری نیز در مراحل اولیه توسعه خود است. با وجود این، عوامل استخراج شده، فعالیت‌های کارکنان را تحت تأثیر قرار داده و توجه به آنان برای پیشبرد فعالیت‌های کارکنان امری ضروری است.