تاثیر نگرش های زمینه گرای فرهنگی در طراحی مجموعه های بوم گردشگری

تاثیر نگرش‌های زمینه‌گرای فرهنگی در طراحی مجموعه‌های بوم گردشگری

در عصر ما رشد بالای شهرنشینی و شلوغی و ازدحام بیش‌ازحد جمعیت و مشکلات ناشی از کمبود فضاهای گردشگری طبیعی چاره‌ای جز مراجعه به مناطق بکر و دست‌نخورده را برای شهروندان ندارد. در این راستا کشورها برای حل این معضل، ایجاد کسب‌وکارهای کوچک گردشگری را در مناطق سنتی و بافت‌های سنتی روستایی پیشنهاد داده‌اند که اکثر آن‌ها به‌صورت خانوادگی اداره می‌شوند.

کشور ایران با توجه به تنوع اقلیمی، محیط مناسبی برای ایجاد این نوع کسب‌وکار دارد و در چند سال اخیر، ایجاد مجموعه بوم‌گردی مسئله مهم محافل گردشگری بوده است که همچنان در قالب کارکردی موثر از نظر دست‌اندرکاران این حوزه غافل مانده است. لذا سوال اصلی تحقیق بدین گونه است که؛ چگونه عوامل زمینه‌ای بستر طبیعی شهر می‌تواند در کیفیت‌بخشی طراحی مجموعه تفریحی -بوم گردی موثر باشد؟ و در این راستا نتایج تحقیق حاکی از آن است که با ورود گردشگران نیازها و امکانات رفاهی آنان نیز به‌عنوان نیاز با خود حمل می‌شود و در این راستا جنبه‌های خدماتی و سرویس‌دهی آنان نیز گسترش‌یافته و الگوی اقتصاد شهری و روستایی در پیامد آن شکل می‌گیرد.