آفت تملق در روابط اجتماعی و آسیب شناسی آن از منظر امام علی (ع)

آفت تملق در روابط اجتماعی و آسیب شناسی آن از منظر امام علی (ع)

سابقه و هدف: موضوع تملق و عواقب فردی و اجتماعی آن رذیله ای اخلاقی است که بسیاری از جوامع انسانی به آن مبتلا هستند و به هر میزان این صفت رذیله در میان آحاد جامعه بیشتر باشد، به همان میزان سرنوشت اجتماعی آن مردم به سوی قهقرا و سیر انحطاطی پیش می‌رود. ازاین‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی آفت تملق در روابط اجتماعی و آسیب‌شناسی آن از منظر امام علی (ع) بود.

روش کار: این مطالعه به روش مرور متون انجام شده و پژوهشگران تلاش کرده‌اند با استفاده از کتابها و مقالات حوزه های علوم دینی و روان‌شناسی مرتبط با موضوع؛ و با تاکید بر نهج‌البلاغه، ابعاد و آسیب تملق را در روابط اجتماعی افراد بررسی کنند. مولفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: یافته های این پژوهش نشان داد امام علی (ع) سرمنشا این رذیلت را حماقت و حقارت فرد، وجود مقام داران ستایش دوست و فرهنگ چاپلوس‌پرور دانسته‌اند که مبدا آن شرک و جهل؛ غایتش نفس و ثمره‌ی‏ آن خفت و خواری است.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می توان گفت تملق در میان انسان‌ها امری رابطه ی و محصول عمل و تعامل قدرتمندان و ضعیفان جامعه است و نوعی آسیب اجتماعی با ریشه ی دیرینه است که به سلامت اجتماعی صدمه‌ی بسیاری می زند.