بررسی فقهی حقوقی بیماری های نوظهور و تاثیر درمان آن در حق فسخ نکاح

بررسی فقهی حقوقی بیماری های نوظهور و تاثیر درمان آن در حق فسخ نکاح

فسخ یک عمل حقوقی است که به موجب آن هر یک از طرفین میتواند براساس آزادی اراده به آثار حقوقی عقد پایان بخشد. یکی از عقود اشخاص در زندگی، عقد نکاح می‎باشد. قانونگذار وجود عیوب جسمانی و روانی را باعث فسخ نکاح دانسته و در بین حقوقدانان و فقها در خصوص حصری و تمثیلی بودن عیوب فسخ نکاح اختلاف نظر وجود دارد. با توجه به پیشرفت تکنولوژی و علم که در خدمت بشریت می‎باشد آیا درمان تاثیری بر موجبات فسخ نکاح دارد یا خیر؟

و همچنین آیا با توجه به بیماری‎هاى نو ظهور و جدید که چه بسا خطرناکتر و مسری تر از عیوبی که قانونگذار با تأسی از فقه بدان پرداخته اکتفا کرد یا به تمثیلی بودن آن اعتقاد داشت؟

به نظر می رسد حصری دانستن موجبات فسخ با پویایی فقه ما مغایرت داشته نظر به اینکه بیماری‎های نوظهور مانند هپاتیت و ایدز.... بسی خطر ناکتر، مهلکتر و مسریتر از عیوبی است که قانونگذار بیان کرده و در حال حاضر درمان قطعی توسط پزشکان و متخصصان امر یافت نشده است به نظر می‎رسد مهم ترین چیستی و فلسفه فسخ نکاح جلوگیری از ضرر و زیان در جهت تحکیم خانواده است که مطابق قواعد فقهی لاضرر و لاحرج نباید هیچگونه ضرری متوجه کسی گردد با استمداد از این مبانی به طریق اولی قانونگذار از باب تمثیلی به ذکر بیماری‎های موجب فسخ پرداخته و تفاوتی برای زوج یا زوجه در استفاده از فسخ نکاح وجود نداشته و در صورت وجود عیوب و بیماری مسری و خطرناک بایستی به هر یک از طرفین حق فسخ نکاح را داد. در این مقاله قصد داریم به بررسی فقهی حقوقی بیماری های نوظهور و تاثیر درمان آن در حق فسخ نکاح بپردازیم.