تحلیل و بررسی رابطه ساختار روایی و فرایند تولید ارزش در گفتمان (مطالعه موردی: رساله الطیرهای فارسی و عربی)

تحلیل و بررسی رابطه ساختار روایی و فرایند تولید ارزش در گفتمان (مطالعه موردی: رساله‌الطیرهای فارسی و عربی)

هر ساختار روایی متشکل از کنش ­هایی است. این کنش­ ها، پیوند با ارزش ­هایی را در دستور کار خود قرار می­ دهند. حال، در رساله ­الطیرهای فارسی و عربی، کنش ­ها چطور می ­توانند مولّد ارزش­ ها باشند؛ به­ نظر می ­رسد در رساله ­الطیرها، ارزش­ های متفاوت تحت تأثیر کنش ­ها، خلق و با ساختار رواییِ این آثار منطبق شده ­اند.

بررسی­ هایی که با روش توصیفی _ تحلیلی، ابزار کتابخانه ­ای، و رویکرد ساختارگرایی (نظریه نمودِ نحویِ تودوروف) و نشانه - معناشناسی (نظام ارزش) انجام گرفت حاکی است کنشگران قبل از ورود به موقعیت نامتعادل، به عقد قرارداد می ­پردازند؛ سپس وارد توانش1 و کسب ارزش­های مجازی می­ شوند. در مرحله بعد، کنش صورت می ­گیرد. بعد از کنش، وارد توانش2 و کسب ارزش ­های پتانسیل می ­شوند؛ سپس وارد مکانی می­ شوند که هم تنش عاطفی به همراه دارد و هم می­ تواند نیروی ایجادکننده موقعیتِ متعادلِ تازه و باعث دستیابی به ارزش اتیک شود.

در مرحله بعد، کنشگران واردِ موقعیت متعادل تازه و کسب ارزش اتیک می­ شوند. در نهایت، وصال طیران به ابژه یا انفصال از آن بدین‌گونه است: اتصال به ابژه، نابودی و انفصال همیشگی از ابژه، اتصال مشروط به ابژه، اتصال/ انفصال نامشخص، تبدیل سوژه­ ها به ابژه. بر این اساس، دستورپایه رساله­ الطیرها عبارتند از: سفر - مناظره/ موعظه/ إنذار - خبرجستن و واصل شدن.