الگو یابی ساختاری رابطۀ بین ابعاد شخصیتی با گرایش به خیانت زناشویی با اثر واسطه ای باورهای دینی و مذهبی

الگو‌یابی ساختاری رابطۀ بین ابعاد شخصیتی با گرایش به خیانت زناشویی با اثر واسطه‌ای باورهای دینی و مذهبی

سابقه و هدف: خیانت زناشویی ارتباط جنسی و عاشقانه یا عاطفی‌ای تعریف می­شود که موجب پیمان­شکنی فرد نسبت به رابطۀ زناشویی خود می­شود و یکی از رخدادهای مخرب در روابط صمیمی شناخته می­شود و اغلب به آشفتگی، اختلاف، انحلال و طلاق منجر می­گردد. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با  هدف بررسی رابطۀ بین ابعاد شخصیتی با گرایش به خیانت زناشویی بر اساس نقش واسطه‌ای باورهای دینی و مذهبی صورت گرفته است.

روش کار: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش تمامی زوجین متأهل شهر تهران در سال۱۴۰۰ بود که ۳۵۰ نفر از آنان به‌روش نمونه‌گیری دردسترس برای نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه شخصیتی پنج عاملی نئو  (مک‌کری و کاستا)، پرسش‌نامه گرایش به خیانت زناشویی بشیرپور و همکاران و پرسش‌نامه نگرش مذهبی گلریز استفاده شد. به‌منظور آزمون الگوی پژوهش از روش تحلیل مسیر به‌روش بیشینۀ احتمال استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: بر اساس نتایج، ویژگی‌های روان‌نژندی به‌صورت منفی و برون‌گرایی، اشتیاق به تجارب تازه، توافق‌پذیری و وظیفه‌شناسی به‌صورت مثبت بر باورهای دینی و مذهبی اثر مستقیم داشت. همچنین باورهای دینی و مذهبی به‌صورت منفی بر گرایش به خیانت زناشویی اثر مستقیم داشت. روان‌نژندی هم به‌صورت مستقیم هم به‌صورت غیرمستقیم و با واسطه‌گری باورهای دینی و مذهبی بر گرایش به خیانت زناشویی تأثیر داشت. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده ۵/۴۷% از واریانس باورهای دینی و مذهبی و ۵/۷۶% از واریانس گرایش به خیانت زناشویی توسط متغیّرهای الگو تبیین ‌شد.

نتیجه‌گیری: باورهای دینی و مذهبی می­تواند تأثیر منفی بر گرایش به خیانت زناشویی بین زوجین داشته باشد. زندگی بدون تعارض در سایۀ توجه به مسائل معنوی و پرورش اعتقادات مذهبی است. ارزش‌ها به زندگی معنا می‌بخشند و در مواجهه با بحران‌های زندگی مانند غم و اندوه، فقدان و سوگواری به‌عنوان پناهگاه عمل می‌کنند. مسائل معنوی و پرورش اعتقادات مذهبی به زوج‌ها دستورالعمل‌هایی دربارۀ نحوۀ برخورد و حل‌وفصل تعارض‌ها ارائه می‌کند.