رابطه جهت گیری مذهبی، هوش هیجانی و هوش معنوی با سلامت روانی در دانش آموزان دبیرستانی شهر کرج

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت ‌گیری مذهبی، هوش هیجانی و هوش معنوی با سلامت روانی در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر کرج است. روش این پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و ازنظر هدف بنیادی و ازنظر جمع-آوری اطلاعات، میدانی است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه‌ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع دبیرستان در شهر کرج که در سال تحصیلی 1396-1395 مشغول به تحصیل بودند. بر همین اساس تعداد 354 نفر بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه‌ گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای (180 دختر و 174 پسر) برای نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، پرسشنامه سلامت عمومی (ghq)، پرسشنامه خود گزارشی هوش معنوی (sisri-24) و مقیاس رگه‌های فراخلقی (tmms) بود. برای تجزیه ‌و تحلیل داده ‌ها از روش ‌های آزمون‌ های ماتریس همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین جهت‌گیری مذهبی درونی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح 01.0 معنادار است ولی بین جهت‌گیری مذهبی درونی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است. همچنین بین جهت‌ گیری مذهبی بیرونی و سلامت روانی رابطه منفی ولی بین جهت‌ گیری مذهبی با مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین هوش هیجانی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح 01.0 معنادار است ولی بین هوش هیجانی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است. علاوه بر این بین هوش معنوی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح 01.0 معنادار است ولی بین هوش معنوی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است؛ بنابراین می ‌توان نتیجه گرفت برای افزایش سلامت روانی در دانش آموزان می ‌توان هوش هیجانی و معنوی آنان را افزایش داد و آنان را به‌ سوی جهت‌گیری مذهبی درونی پیش برد.