تحلیل و واکاوی ریسک اعتباری و ارتباط آن با رتبه بندی اعتباری شرکت

مسئله مهمی که در اندازه ‌گیری ریسک اعتباری مطرح می ‌شود، رتبه‌ بندی اعتباری شرکت ‌هاست. رتبه بندی ریسک به دلیل ارائه برنامه ای برای مقابله با ریسک در هر مرحله از رشد شرکت الزامی است. به هر ریسک فاکتور ارزشی داده شده و با توجه به کارهایی که بالا ترین ارزش ریسک را دارد نقشه راه پروژه در حال توسعه رسم می شود. برای سنجش ریسک اعتباری معمولاً شرکت‌ها را بر اساس ریسکی که در قرارداد متوجه بانک می‌کنند مرتب کرده و اصطلاحا رتبه ‌بندی می‌ کنند. هدف مقاله حاضر تحلیل و واکاوی ریسک اعتباری و ارتباط  آن با رتبه بندی اعتباری شرکت است. تحقیق حاضر از نوع نظری، به لحاظ ماهیت توصیفی و تحلیلی و به لحاظ روش کتابخانه ای است. اطلاعات لازم با مطالعه کتب و مقالات مرتبط با موضوع تحقیق با استفاده از ابزار فیش برداری گردآوری شد. بررسی ها نشان داد؛ مدیریت بهینۀ ریسک اعتباری بانک و ایجاد سبدی از وام‌ های باکیفیت، راه را برای صدور اوراق بهادار با پشتوانۀ وام‌ های رهنی هموار می‌کند. صدور چنین اوراقی، با آزاد‌سازی وام‌های اعطایی بانک، وجوه لازم را برای سرمایه‌گذاری مجدد و یا رفع مشکلات مالی در اختیار بانک قرار می ‌دهد. عدم ‌توجه به ریسک اعتباری، بانک ‌ها را بر آن می ‌دارد تا برای پوشش ریسک اعتباری به افزایش ذخایر وام ها بپردازند. مهمترین پیامد افزایش ذخایر تسهیلات، کاهش بازده سرمایه گذاری بانک و در نتیجه کاهش سودآوری خواهد بود. سازوکار مدیریت ریسک اعتباری با ارایۀ تخمین های قابل ‌اتکا از ریسک اعتباری موجب می ‌شود تخمین ذخایر از حالت تجربی و محافظه‌کارانه خارج شود. چنین وضعیتی به احتمال زیاد به کاهش مقدار ذخایر و افزایش دقت تخمین ‌ها منجر می ‌شود.