مدل سازی معادلات ساختاری رابطه طرح واره های ناسازگار اولیه با اضطراب اجتماعی با نقش میانجی هوش هیجانی

مدل‌ سازی معادلات ساختاری رابطه طرح‌ واره‌ های ناسازگار اولیه با اضطراب اجتماعی با نقش میانجی هوش هیجانی

اختلال اضطراب اجتماعی، شایع ترین نوع اختلالات اضطرابی است که به عملکرد و روابط اجتماعی فرد آسیب می ‏رساند. از جمله عوامل مؤثر در ابتلا و تداوم این اختلال، طرح ‌واره‌های ناسازگار اولیه و نقایص در هوش هیجانی است. هدف از این پژوهش تعیین رابطه طرح‌ واره‌های ناسازگار اولیه با اضطراب اجتماعی: با میانجیگری هوش هیجانی است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه دا‏نش ‏آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1397-1396 به تعداد 82099 نفر است. حجم نمونه 400 نفر از این ‏ دانش آموزان است که به شیوه نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب‌شده و به پرسشنامه های طرح ‌واره ‌های ناسازگار اولیه یانگ (2005)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانر، دیویدسون، چرچیل، فوا، شروود و ویسلر (2000) و پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ (1996) پاسخ داده اند. داده های جمع ‌آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون تعدیلی و آزمون بوت استروپ تجزیه‌ و تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین طرح‌ واره‌ های ناسازگار اولیه با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت و معنی‏داری دارد (p<0.01). بین هوش هیجانی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنی داری دارد .(p<0.01) نتایج آزمون بوت استروپ با استفاده از معادلات ساختاری نشان داد که طرح‌ واره‌ های ناسازگار اولیه از طریق هوش هیجانی با اضطراب اجتماعی رابطه غیرمستقیم و معنی داری دارد؛ بنابراین، می توان نتیجه گیری کرد که اضطراب اجتماعی نه ‌تنها از بدکارکردی شناختی در قالب طرح ‌واره‌های ناسازگار تأثیر می پذیرد، بلکه نشانه های این اختلال به‌ واسطه نداشتن مهارت های هوش هیجانی، تشدید می شود؛ به‌ نحوی ‌که اثرات منفی شناخت واره های معیوب بر اضطراب اجتماعی از طریق عملکرد معیوب هوش هیجانی افزون ‏تر شده و باعث تشدید علائم اضطراب اجتماعی در دانش آموزان می گردد.