تجربه زیسته معلمان از اثربخشی ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی با رویکرد پدیدارشناسی

مقاله تجربه زیسته معلمان از اثربخشی ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی با رویکرد پدیدارشناسی

یکی از تحولات مهم و کارآمدی که در سال ‌های اخیر در نظام آموزشی دوره ‌ی دبستانی در حال وقوع است، ایجاد و توسعه‌ی الگوی ارزش ‌یابی کیفی ـ توصیفی پیشرفت تحصیلی دانش ‌آموزان است. این تحول بـه لحاظ اهمیت و تأثیرگذاری بر کیفیت فرایند و نتیجه‌ ی یادگیری دوره‌ ی دبستان، بسیار مورد توجه مدیران نظام آموزشی ایـران و حتی بسیاری از کشورهای دیگر است. موفقیت در توسعه و استقرار صحیح این برنامه‌ی تحولی، آثار ارزشمندی را بر مؤلفه‌های آموزشی و تربیتی مدرسه بر جای می‌گذارد. یکی از این بسترهای محیط‌ های نظام آموزشی برای برنامه‌ی ارزش‌ یابی کیفی ـ توصیفی، در مقطع ابتدایی، معلمان هستند. آن‌ ها مجریان اصلی و تحت تأثیر آن هستند. هر طرحی که اجرا شود نقاط قوت و ضعف خود را دارد بنابراین برای بررسی ناکارآمدی این روش معلمان بهتر از هر فرد دیگر می ‌تواند آن را بیان کنند. هدف تحقیق حاضر تحلیل تجربه زیسته معلمان از اثربخشی ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی است. تحقیق حاضر از نوع کیفی و به روش پدیدارشناسی است. در این تحقیق با 12 نفر از معلمان زن و مرد شهرستان شیراز در مقطع ابتدایی مصاحبه شد. روش نمونه‌گیری به ‌صورت هدفمند انجام شد. روش مصاحبه ‌ها نیمه ساختاریافته و تحلیل داده‌ ها بر اساس راهبرد هفت مرحله ‌ای کلایزی صورت پذیرفت. تحلیل و ادراک عمیق گفته ‌های معلمان به شناسایی 6 مضمون ازجمله کاهش میزان و کیفیت تلاش دانش‌ آموزان ضعیف، افت شدید انگیزه در دانش ‌آموزان مستعد، نامفهوم بودن گزاره‌ های ارزشیابی و نیاز به توضیح مجدد برای والدین و یا دانش ‌آموزان، دشواری تعیین سطح دانش‌ آموزان، کم‌ سوادی دانش ‌آموزان با توجه به نوع ارزشیابی، مشکلات ارزشیابی آخر ترم و جمع‌بندی آن منجر شد. در انتها پیشنهاد‌هایی برای بهبود طرح ارائه شد.