تعیین برهم کنش های پایدار بر اساس ژن های خانه دار

مقاله تعیین برهم‌کنش‌های پایدار بر اساس ژن‌ های خانه‌دار

ژن‌ های خانه‌ دار در تمامی شرایط زیستی و مراحل رشد بافت حاضر بوده و همیشه بیان می‌ شوند. ژن خانه دار، ژن بنیادی است که برای نگهداری از عملکرد اولیه سلول موردنیاز بوده و در بیشتر سلول های یک ارگانیسم بیان‌شده و پروتئین‌های متناظر را می سازد. در حالت عادی، برخی از ژن‌ها در شرایط و گام‌های متفاوت از چرخه سلولی بیان نمی شوند که می تواند دینامیک حضور یک پروتئین و به‌تبع آن برهمکنش های گذرا یا پایدار را مشخص کند. برهمکنش های پایدار در تعیین کمپلکس های پروتئینی نقش مهمی دارند.

یکی از چالش های موجود در زیست‌شناسی سیستمی، تعیین حد آستانه ‌های مناسب برای تعیین پروتئین ‌های فعال در هر زمان و مشخص کردن برهم‌کنش ‌های پایدار هست. هدف ما در این مقاله، تعیین حد آستانه منحصر به هر ژن برای مشخص کردن ژن‌های خانه‌دار و برهم‌کنش ‌های پایدار هست. با استفاده از الگوریتم بهینه ‌سازی فرا ابتکاری کرم شب‌ تاب و تابع جذابیت مبتنی بر ترکیب مجموعه کمپلکس‌های استاندارد و بیان هم‌زمان ژن‌ها، حد آستانه مخصوص هر ژن تعیین می شود. نتایج تجربی روی ‌داده‌های موجود نشان می‌دهد که حد آستانه‌های ایجادشده با روش ابداعی نتایج بهتری نسبت به روش‌های قبلی داشته است.