بررسی رابطه بین قابلیت پایداری سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

از دیرباز این باور وجود داشته است که بین ویژگی های کیفی مربوط بودن و قابلیت اتکا، یک رابطه متناقض وجود دارد و نیازمند برقراری نوعی موازنه بین این دو ویژگی کیفی است. علاوه بر آن در مفاهیم نظری حسابداری، عنوان شده است که تلاش برای ارائه اطلاعات قابل اتکاتر، منجر به کاهش ویژگی به موقع بودن اطلاعات می شود و همچنین ارائه اطلاعات به موقع ممکن است منجر به کاهش قابلیت اتکای اطلاعات گردد. همچنین بر اساس مفاهیم نظری حسابداری، به منظور ارائه اطلاعات مربوط، لازم است اطلاعات به موقع باشند. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین قابلیت پایداری سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. بدین منظور با استفاده از تکنیک غربالگری طی سال ‌های 1393-1389،  تعداد 103 شرکت از شرکت‌ های پذیرفته شده در بورس تهران انتخاب گردیده است. در پژوهش حاضر برای تعیین پایایی متغیرهای پژوهش از آزمون لوین، لین و چو استفاده شده و سپس از طریق اجرای آزمون‌هایf لیمر و آزمون هاسمن برای تعیین مناسب‌ ترین مدل رگرسیونی در حالت تلفیقی/ترکیبی پرداخته و برای آزمون فرضیه‌ ها از مدل مربوطه استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ ها نشان می ‌دهد که بین قابلیت پایداری سود، اجزای نقدی سود، سود تقسمی و بازده سود آتی با مربوط بودن اطلاعات حسابداری رابطه معناداری وجود دارد. اما بین اجزای تعهدی سود و مربوط بودن اطلاعات حسابداری رابطه معنی داری مشاهده نگردید. نتایج حاصله با کنترل متغیر های اندازه شرکت، عمر شرکت و اهرم مالی، کماکان به قوت خود باقی ماند.