يكي از چالش‌هاي علم پريودنتيكس زيبايي و به خصوص بازسازي پاپيلاي بين دنداني از دست رفته مي‌باشد. تاكنون تكنيك‌هاي متفاوتي جهت بازسازي پاپيلا ابداع و تجربه شده است كه از نظر ثبات نتايج به دست آمده، به طور كامل قابل پيش‌بيني نيستند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه امكان بازسازي پاپيلاي بين دنداني توسط پيوند بافت همبند با و بدون استفاده از ماده Emdogain در بيماران مبتلا به اين عارضه انجام شد.
روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني 40 پاپي تحليل رفته Calss II (طبقه‌بندي Nordland Tarnow) در 18 بيمار (14 ژن و 4 مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند. پاپي‌ها به طور تصادفي به دو گروه درماني تقسيم شدند. گروه تست به وسيله پيوند بافت همبند و Emdogain و گروه كنترل به وسيله پيوند بافت همبند به تنهايي، تحت درمان قرار گرفتند. شاخص‌هاي پريودنتال شامل ارتفاع پاپيلا (فاصله عمودي راس پاپيلا تا سمت اپيكال نقطه تماس بين دنداني يا (PH)، عمق پاكت پريودنتال (PPD) و سطح چسبندگي باليني (CAL) قبل از درمان و 3و6 ماه بعد از درمان اندازه‌گيري شدند. در روز دهم و ماه اول پس از درمان فقط ارتفاع پاپيلا اندازه‌گيري شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون اندازه‌هاي تكراري (repeated measures) با 05/0P<به عنوان سطح معني‌داري استفاده شد.
نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين مطالعه، كاربرد پيوند آزاد بافت همبندي با يا بدون emdogain در بازسازي ارتفاع پاپيلاي بين دنداني، كاهش PPD و بهبود CAL تفاوت معني‌داري با هم ندارند و افزايش ارتفاع ايجاد شده در پاپيلا در هر دو گروه از نظر كلينيكي به حدي نبود كه رضايت بيمار را جلب نمايد.