• مقایسه آزمایش تجربی و تحلیل عددی گسیختگی پیشرونده دریک قاب ساختمانی فولادی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1356
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     خرابی پیش رونده؛ گسترش خرابی های زنجیر وار در یک سازه که از حداقل یک عضو بحرانی سازه ای شروع شده و به طور پیوسته به سایر اعضای سازه منتقل شده و باعث خرابی کلی یا بخش اعظمی از آن سازه می شود. این حادثه وحشتناک می تواند در اثر یک حادثه غیر عادی مانند انفجار بمب، انفجار کپسول گاز، برخورد وسایل نقلیه و یا حتی یک گودبرداری غیراصولی که باعث حذف ناگهانی یک یا چند عضو بحرانی از سازه شود، به وجود آید. یکی از موضوعاتی که اخیرا در مبحث پدافند غیرعامل توجه زیادی به آن شده است، موضوع خرابی پیش رونده درسازه ها می باشد. گسیختگی پیش رونده زمانی اتفاق می افتد که خرابی یک عضو سازه ای منجر به خرابی و گسیختگی اعضای سازه ای مجاور و یا حتی گسیختگی کلی سازه گردد .در این مقاله با استفاده از نتایج آزمایش تخریب ساختمان در سال بوسیله ی حذف چهار ستون طبقه ی اول از یکی از قاب های پیرامونی قبل از تخریب زمان بندی شده (مدل آزمایش تجربی) و قاب فولادی ایجاد شده (مدل تحلیل عددی) در نرم افزار مطابق با مدل آزمایشی، به بررسی و مقایسه. نتایج حاصل از گسیختگی پیشرونده در داده های حاصل از آزمایش تجربی و آنالیز عددی خواهیم پرداخت. هدف از انجام آزمایش تخریب ساختمان، شبیه سازی حذف ناگهانی ستون در ساختمان ها که ممکن است باعث خرابی پیشرونده شود و بررسی مجدد توزیع بار در داخل ساختمان بعد از هر حذف ستون بود. عملکرد داده های تجربی اندازه گیری شده از ساختمان با ارزش می باشد، زیرا ساخت و آزمایش سه بعدی نمونه ها در مقیاس کامل در آزمایشگاه، بسیار دشوار و پر هزینه می باشد. جهت انجام مدل نرم افزاری از روش تحلیل استاتیکی خطی استفاده شده است، زیرا روش استاتیکی خطی، به سازه های ساده و کوتاه تا متوسط (کمتر از ده طبقه) با رفتار قابل پیش بینی محدود است؛ نتایج حاصل از تحلیل استاتیکی خطی با محاسبه نسبت تقاضا به بر اساس توصیه دستورالعمل مورد بررسی قرار گرفته است .نتایج حاکی از آنست که اکثر اعضای سازه ای ساختمان  وقتی که ستون دوم حذف شد از حد تجاوز کردند. با این حال، ساختمان در طول آزمایش خراب نشد مقادیر کمتری هم در ستون ها و هم در تیرهای مدل سه بعدی در مقایسه با مدل دو بعدی دیده شد. تقاضای نیرو در هر عضو از مدل سه بعدی به طور کلی عمدتا کوچکتر است زیرا بارهای اضافه ناشی از حذف ستون های باربر به اعضای سازه ای بیشتری در مدل سه بعدی توزیع شدند. مقادیر کرنش مدل سه بعدی به نتایج آزمایشگاهی نزدیکتر بود. نشان داده شد که مدل های کامپیوتری سه بعدی در شبیه سازی پاسخ سازه به حذف ستون ها دقیقتر می باشند. درصد خطای محاسبه شده برای هر حالت حذف ستون، نشان می دهد که نتایج به دست آمده از مدل سه بعدی بیشتر از مدل دو بعدی به نتایج تجربی نزدیک بودند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها