لنفوم ها و شبه لنفوم های پوستی: یک بررسی ده ساله در بیمارستان های امام رضا (ع) و امید مشهد با استفاده از روش های ایمونوهیستوشیمی و تقسیم بندی های جدید

مقدمه: لنفوم های پوستی تومورهای سلول های ایمنی هستند که با واسطه تکثیر کلونال سلول های b با t و ارتشاح آنها در پوست مشخص می شوند. در سالیان اخیر تقسیم بندی و روش های تشخیصی این بیماری ها دچار تغییرات اساسی شده و تقسین بندی های جدیدتری جایگزین تقسیم بندی های قدیم شده است. هدف: ارزیابی و تقسیم بندی لنفوم های پوستی با توجه به روش های تشخیصی جدیدتر. روش اجرا: در طی یک دوره ده ساله تمام نمونه های بافتی بیماران در بیمارستان امام رضا (ع) و امید مشهد مورد بازنگری و ارزیابی مجدد قرار گرفت و 46 مورد با تشخیص قطعی، احتمالی و افتراقی لنفوم پوست استخراج شد. پس از بررسی مجدد میکروسکوپی با روش های مرسوم و رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین و سایتوشیمی، آزمایشات ایمنوهیستوشیمی با نشانگرهای مختلف سلولی برای تایید تشخیص و تعیین نوع سلول انجام پذیرفت. یافته ها: از 43 مورد که تشخیص آنها قطعی و نوع سلولی آنها مشخص شد، فراوانی انواع مختلف اختلالات لنفاوی و همانوپویتیک عبارت بودند از: 26 مورد (60.5٪) لنفوم پوستی سلول 6,t مورد (14٪) لنفوم پوستی سلول 7,b مورد (16.3٪) پودولنفوما، 3 مورد (7٪)لوکمیاکوتیس و 1 مورد (2.2٪) بیماری هوچکین ثانویه پوست. نتیجه گیری: لنفوم پوست سلول t شایع ترین لنفوم های پوستی بوده و از این بین mycosis fungoides (mf) بیشترین موارد این لنفوم ها را تشکیل می دهد. رنگ آمیزی  ایمنوهیستوشیمی گرچه کمک فراوانی به تشخیص و تقیم بندی این لنفوم ها می کند ولی با این وجود روش های معمول بررسی میکروسکوپی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین و همکاری نزدیک متخصص پوست و متخصص آسیب شناسی اساس تشخیص را تشکیل می دهد.