موانع مراقبت مشارکتی خانواده محور از بیماران مبتلا به بیماری های روانی مزمن

موانع مراقبت مشارکتی خانواده محور از بیماران مبتلا به بیماری های روانی مزمن: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مراقبین، اعضای خانواده یا دوستان صمیمی بیماران هستند که بدون دریافت حقوق، از افراد مبتلا به بیماری های مزمن روانی مراقبت می کنند. شواهد از نقش مراقبت مشارکتی خانواده محور در درمان بیماران مبتلا به بیماری های روانی مزمن حمایت کرده است. سیاست های ملی نیز بر آن تاکید شده است. اما انجام این نوع مراقبت ها در ایران با چالش هایی همراه است .

هدف: با توجه به اهمیت مشارکت خانواده در مراقبت از این بیماران و همچنین لزوم تعیین عوامل موثر بر آن، پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع مراقبت مشارکتی خانواده محور در بیماران مبتلا به بیماری های روانی مزمن انجام شد . روش: در این مطالعه 34 مصاحبه با کارکنان بهداشتی، بیماران و مراقبین از 30 دسامبر 2020 تا 25 اوت 2021 انجام شد و داده ها با استفاده از تحلیل محتوای متعارف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

یافته ها: نتایج پنج دسته اصلی و 16 زیرمجموعه را نشان داد. پنج دسته اصلی شامل عوامل خانوادگی به عنوان موانع مراقبت مشترک، انگ مرتبط با اختلالات روانی در جامعه، فقدان مداخلات روانی اجتماعی مناسب، ماهیت بیماری تهدید کننده مراقبت مشارکتی و عوامل درمانی در برابر مراقبت مشارکتی بود . بحث: موانع زیادی در برابر ارائه مراقبت های مشارکتی خانواده محور برای بیماران مبتلا به بیماری های روانی مزمن وجود دارد که باید در نظام سلامت و برنامه ریزی مراقبت مورد توجه قرار گیرد. یافته ها مولفه های ضروری مراقبت مشارکتی خانواده محور را برای استفاده مدیران و سیاستگذاران سلامت ارائه کردند . مفاهیم برای عمل بالینی موانع گزارش شده بر نیاز به توسعه رویکردهای ساختاریافته تاکید می کنند که اجرای آن برای کارکنان نظام سلامت آسان است، به زمان و منابع زیادی نیاز ندارد و نتایج بیمار و خانواده را بهبود می بخشد.