بررسی انواع هنجارگریزی در «واژانه» مبتنی بر آثار نیلوفر مسیح

بررسی انواع هنجارگریزی در «واژانه» مبتنی بر آثار نیلوفر مسیح

برجسته سازی ویژگی و مشخصه زبان ادبی است. اثر ادبی وسیله بیان از واقعیت موجود جهان واقع است و ساحت آشنای متن را آشنایی زدایی می کند. ژانر « واژانه » نیز از این شیوه برای افزودن معنا یا معناهای ثانویه بر واحد اولیه زبانی سود برده است. « واژانه » از ژانرهای مکتب زبان شناسی فراساختارگرا در مکتب اصالت کلمه است که در خلق متن، به شکل نوشتار و دیداری تر کردن متن و پیوند آن با معنا و عاطفه متن توجه کرده است.

کاربرد اشکال و چیدمان های گوناگون، بریده بریده نوشتن کلمات، تکرار کلمات در هندسه ای خاص و کاربرد انواع نشانه های شمایلی، نمایهای و نمادین... از مهمترین شیوه هایی هستند که در « واژانه » مورد استفاده قرار می گیرد تا تصاویر، صداها، شکل طبیعی گفتار و کنش بین واژگان، معنایی ثانویه علاوه بر معنای متعارف و معمول واژگان و معنای استعاری آنها را به خواننده نشان دهد. استفاده متفاوت از شکل نوشتار و طرز چیدمان واژگان در یک نوشتار که با مراقبه شناور ساختار همراه باشد و فرمی از طبیعت را منطبق بر احساسی خاص دانسته تا معنایی مضاعف را القا کند بر تاثیر عاطفی و درک اندیشگی متن خواهد افزود.

خواننده علاوه بر قوه شنوایی، می بایست قوه بینایی و فراتر از آن برای درک ارتباط بین واژگان در یک تصویر از سطح آگاهی برتر بهره گیرد. تا در آفرینش متن با نویسنده و شاعر دست به مشارکت بزند. در این مقاله سعی ما بر آن است که انوع هنجارگریزی ها را در متون « واژانه » مبتنی بر آثار نیلوفر مسیح بررسی کنیم.