کشت و آنتی بیوگرام باکتری های هوازی ایحاده کننده ی عفونت های مزمن گوش میالنی در زنجان

روش بررسی: این مطالعه ی خوشه ای- مقطعی، بر روی 100 بیمار با عفونت مزمن گوش میانی در محدوده ی سنی 18 تا 45 سال انجام گرفت. از ترشحات گوش میانی بیماران در اتاق عمل نمونه گیری به عمل آمده و نمونه ها روی 4 محیط مختلف کشت داده شد. پس از انجام آزمون های تشخیصی و تعیین هویت باکتری ها، میزان حساسیت آن ها به آنتی بیوتیک های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: شایع ترین باکتری ها عبارت بودند از: سودوموناس آئروژینوزا (24.7 درصد)، استافیلوکوکوس اورئوس (17.6 درصد) و گونه های پروتئوس (15.2 درصد). نتایج حاصل از آزمایش آنتی بیوگرام باکتری های جدا شده به شرح زیر است: سودوموناس آئروژینوزا بیشترین مقاومت را به سفیکسیم و کوتریموکسازول (100 درصد) داشته، مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به کوتریموکسازول، آمپی سیلین و اگزاسیلین 90 درصد بوده و میزان مقاومت پروتئوس نسبت به کوتریموکسازول 70 درصد و سفیکسیم 50 درصد بود.

نتیجه گیری: با توجه به دخالت باکتری های متعدد در عفونت های مزمن گوش میانی و هم چنین شیوع بالای مقاومت های آنتی بیوتیکی در آن ها، نتایج این تحقیق لزوم تعیین هویت میکروب های مولد عفونت مزمن گوش و انجام آزمون های آنتی بیوگرام را قبل از شروع هرگونه اقدام درمانی مطرح می نماید.