بررسی اثر آموزش بر بهبود کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با پی دی فرون

روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که مداخله آن، آموزش تزریق اینترفرون آلفا2b- (پی دی فرون) و پیگیری درمان مداوم با اینترفرون بوده است. نمونه گیری از نوع غیرتصادفی بوده و بر اساس مشخصات نمونه صورت گرفته است. تعداد 60 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمون و شاهد قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی ویژه بیماران کبدی(questionnaire chronic liver disease=cldq) بود. برای گروه آزمون و همراهان، برنامه آموزشی به صورت 4 جلسه 45 دقیقه ای اجرا شد و بیماران به مدت 12 هفته پیگیری شدند. کیفیت زندگی بیماران هپاتیتی در دو مرحله قبل و 12 هفته پس از شروع اینترفرون تراپی و اجرای برنامه آموزشی، سنجیده شد و در پایان، کیفیت زندگی در دو گروه، قبل از مداخله و بعد از 12 هفته، با استفاده از آزمون wilcoxon signed rank test مقایسه گردید.

یافته ها: بین دو گروه از نظر عوامل دموگرافیک، اختلاف معنی داری مشاهده نشد(p>0.05). امتیاز کلی کیفیت زندگی قبل از اجرای مداخله، در دو گروه اختلاف معنی داری نشان نداد (p=0.351)، در حالی که 12 هفته پس از مداخله، اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (p<0.001). آزمون آماری ویلکاکسون نشان داد که امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه آزمون قبل و بعد از اجرای مداخله، اختلاف معنی داری دارد (p<0.001) و نسبت به قبل بهبود یافته است، اما امتیاز کلی کیفیت زندگی در گروه شاهد، قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری نشان نداد (p=0.143).

نتیجه گیری: به نظر می رسد بکارگیری برنامه های آموزشی ساده به میزان زیادی بر روی کنترل فرد بر روی بیماری و عوارض جانبی تأثیر داشته و نهایتاً باعث بهبود کیفیت زندگی و احساس رضایت از زندگی در فرد شده و تحمل رژیم درمانی را آسانتر می نماید.