مقایسه اثرات دهان شویه کلرهگزیدین و پرسیکا برروی وضعیت پریودنشیوم بیماران ارتدنسی ثابت

مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع تجربه بالینی دراز مدت می باشد 38 بیمار با میانگین سنی 14.2 سال که در سال تحصیلی 81-1380  جهت درمان ارتودنسی به دانشکده دندانپزشکی مشهد مراجعه کرده بودند انتخاب شدند که 14 نفر از آنها به دلایل مختلف حذف شدند. در تمام این بیماران قبل از شروع درمان ارتودنسی و سه ماه پس از باند کردن دستگاه های ثابت ارتودنسی شاخص لثه ای، شاخص خونریزی لثه، شاخص پلاک و متوسط عمق پاکت اندازه گیری شد. سپس این بیماران به سه گروه تقسیم شدند .برای گروه اول دهان شویه کلرهگزیدین و برای گروه دوم دهان شویه پرسیکا و برای گروه سوم هیچ دهان شویه ای تجویز نشد و بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. سی روز بعد از تجویز دهان شویه برای بار سوم بیماران سه گروه معاینه شده و شاخص های مورد نظر در آنها اندازه گیری شد. کلیه داده ها به کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون های آماری anova, paired t-test  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی دار در تمام آزمون های آماری 0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها :پس از شروع درمان ارتودنسی شاخص های لثه ای، پلاک و متوسط عمق پاکت افزایش معنی داری را نشان داد. پس از تجویز دهان شویه شاخص لثه ای در هر سه گروه کلرهگزیدین، پرسیکا و کنترل کاهش معنی داری را نشان داد که این کاهش بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت و شاخص خونریزی لثه فقط در گروه پرسیکا و متوسط عمق پاکت فقط در گروه کلرهگزیدین کاهش معنی داری را نشان می داد. شاخص پلاک در هیچ یک از گروه ها بطور معنی دار کاهش نیافت.

نتیجه گیری:

اکثر شاخص ها با اتصال دستگاه های ارتودنسی به دندان افزایش معنی داری را نشان می داد که این موضوع بر لزوم رعایت جدی تر بهداشت دهان در طی درمان ارتودنسی تأکید می کند. از آنجائیکه در شاخص پلاک و شاخص لثه ای کاهش معنی داری در گروه های مصرف کنندۀ دهان شویه نسبت به گروه کنترل مشاهده نمی شود می توان گفت برای حذف پلاک و حفظ سلامت لثه، نحوه صحیح مسواک زدن و استفاده از نخ دندان رکن اساسی را داشته و مصرف دهان شویه تنها نقش کمکی دارد.