اثر مکمل سازی طولانی مدت ال- کارنیتین بر گلوکز و لاکتات پلاسما هنگام فعالیت ورزشی

زمینه و هدف: کارنیتین نقش مهمی را در انتقال اسید چرب آزاد به درون ماتریکس میتوکندری جهت انجام فرآیند بتااکسیداسیون بازی می کند. علیرغم منابع فراوان در خصوص مکانیسم عملکرد ال-کارنیتین، هنوز یافته ها در مورد اثر مکمل سازی ال- کارنیتین روی متابولیسم و عملکرد ورزشی در افراد سالم مبهم است. این پژوهش اثر مکمل سازی طولانی مدت ال-کارنیتین روی غلظت های لاکتات و گلوکز خون، ضربان قلب و ظرفیت هوازی را هنگام دوچرخه سواری زیربیشینه مورد مطالعه قرار داد.

روش بررسی: 30 دانشجوی پسر سالم یک فعالیت دوچرخه سواری را برای مدت 20 دقیقه با شدتی معادل 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، قبل و بعد از یک دوره مکمل سازی ال-کارنیتین (گروه تجربی) و دارونما (گروه کنترل) اجرا نمودند (21 روز، روزانه 3 گرم). بلافاصله پس از هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری غلظت های گلوکز و لاکتات خون و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز به عمل آمد. برای مقایسه نتایج پایانی متغیرهای تحقیق از آزمون های t مستقل و جفت در محیط نرم افزار spss استفاده شد (p<0.05).

یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مکمل سازی ال-کارنیتین تأثیری روی غلظ تهای پلاسمایی گلوکز و لاکتات خون ندارد. همچنین ضربان قلب استراحت، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان فعالیت لاکتات دی هیدروژناز نیز بواسطه مکمل سازی ال-کارنیتین تغییر معنیداری نداشتند.

نتیجه گیری: سه هفته مکمل سازی ال-کارنیتین مصرف سوبسترا و متابولیسم کربوهیدرات را متأثر نمی کند و این مکمل سازی با بهبود در عملکرد ورزشی همراه نیست.