بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آکنه درمدارس راهنمایی و دبیرستان های شهر قزوین

مواد و روش ها: با استفاه از یک مطالعه توصیفی تحلیلی و با بکارگیری روش نمونه گیری خوشه ای، 403 نفر از دانش آموزان راهنمایی و دبیرستانی مبتلا به آکنه انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد بررسی کیفیت زندگی بیماران آکنه ای (cadi, dlqi) به صورت مصاحبه حضوری جمع آوری شد و نتایج توصیفی استخراج و روابط تحلیلی با استفاده از آزمون کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن آنالیز گردید.

یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان 15.8±1 بود. 48.4 درصد از شرکت کنندگان مذکر و 51.6 درصد مونث بودند. 31.2 درصد به علت وجود آکنه پرخاشگری در حد زیاد و بسیار زیاد داشتند. 13.7 درصد دچار مشکلاتی در فعالیت های اجتماعی به علت آکنه شده بودند. 30.8 درصد اظهار داشتند که به علت ظاهر پوستی خود احساس افسردگی می کنند. ارتباط معنی داری بین سطح سواد والدین با کیفیت زندگی دانش آموزان مبتلا به آکنه مشاهده شد (p=0.001).

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که بین شدت آکنه و کیفیت زندگی ارتباط معنی داری وجود دارد. وجود آکنه می تواند ابعاد مختلف زندگی بیماران را به درجات متفاوت تحت تاثیر قرار دهد تا در فعالیت های اجتماعی، درسی، تفریحی و همچنین ابعاد روحی و روانی، افراد از این بیماری متاثر شوند.