مقایسه میزان قندخون بدو پذیرش در بیماران ترومایی بستری در بخش فوریت ها

زمینه: مطالعه های متعددی در مورد ارتباط بین میزان قندخون و پیش آگهی بیماران ترومایی وجود دارد.

هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین سطح قندخون هنگام پذیرش با نوع و شدت تروما انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی 270 بیمار ترومایی که در سال 1385 در بخش فوریت های مرکز پزشکی الزهرا (س) اصفهان بستری شدند، از نظر سطح پلاسمایی قند، معیار گلاسکو (gcs)، نمره ارزیابی تروما (ts) و نوع تروما در هنگام پذیرش ارزیابی شدند. در صورتی که سطح پلاسمایی قند در بدو ورود (bs1) بیشتر از 140 میلی گرم بر دسی لیتر بود، سطح پلاسمایی قند در 24 ساعت بعد (bs2) انداز گیری می شد. داده ها با آزمون های آماری تی و ضریب همبستگی تحلیل شدند.

یافته ها: شیوع تروما و میانگین bs1 در سر و گردن 45% و 104±238، در تروماهای متعدد 28% و 82±193، در اندام ها 16.1% و 12±140، در شکم و قفسه صدری 7.4% و 89±200 و در لگن 2% و 10±152 میلی گرم بر دسی لیتر بود. میزان متوسط قند خون در بیماران با ts=1-5, ts=6-10, ts=11-16 به ترتیب 130.74، 273.78 و 340 میلی گرم بر دسی لیتر بود.

نتیجه گیری: افزایش قند پلاسما در مرحله حاد تروما، یافته شایعی است. همچنین شدت افزایش میزان قند پلاسما با شدت تروما و شدت ضایعه مغزی رابطه مستقیم دارد.