مقایسه میزان خستگی، کمیت و کیفیت خواب در نوبت کاران پیر و جوان

روش بررسی: این مطالعه به روش میدانی (field study) و با استفاده از پرسشنامه بر روی 201 نوبت کار شاغل در یک کارخانه تولید مواد شیمیایی در کشور فرانسه اجرا گردید. افراد نمونه به روش نمونه در دسترس انتخاب و به دو گروه سنی 40 > سال و 40 < سال تقسیم شدند.

یافته ها: مواجهه شغلی با مواد شیمیایی، حرارت، ارتعاش، روشنایی، عوامل ارگونومیکی و روانی- اجتماعی در ایجاد خستگی ارتباط معنی داری نداشت. گروه سنی بالاتر و افراد مواجه با سروصدا شکایت بیشتری از خستگی داشتند (p<0.01 در هر دو مورد). کمیت خواب به زمان کار وابسته بود، بطوری که طولانی ترین ساعات خواب مربوط به نوبتِ عصر و کوتاه ترین مربوط به نوبتِ صبح بود (p<0.01 در هر دو مورد). بین دو گروه سنی از نظر میزان ساعات خواب بر حسب شیفت اختلاف معنی داری مشاهده شد. گروه سنی بالاتر در نوبتِ صبح بیشتر (p<0.05) و در نوبتِ شب کمتر (p<0.001) از همکاران جوان خود می خوابیدند. در صورت مواجهه با سروصدای شغلی، مقدار خواب شبکاران 40 < سال کاهش مضاعفی یافت (p<0.01).

نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که توانایی افراد در تطبیق با نوبت کاری، به ویژه شب کاری، با افزایش سن کاهش می یابد و این کاهش در صورت مواجهه با سروصدا تشدید می شود.