بررسی شیوع سندرم تونل کارپال و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به درد اندام های فوقانی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع سندرم تونل کارپال(carpal tunnel syndrome=cts)  و اهمیت تشخیص زود رس، پیشگیری و درمان آن و با توجه به وجود گزارشات متفاوت در مورد فاکتورهای خطر این سندرم و گزارشات متفاوت در مورد شیوع آن در مبتلایان به درد اندام های فوقانی، تحقیق حاضر به منظور تعیین شیوع و عوامل مرتبط با سندرم cts در مراجعین به کلینیک الکترودیاگنوز بیمارستان شهدا در سال 1386 تا 1387 انجام شد.

مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مقطعی روی 1000 نفر فرد مبتلا به درد اندام های فوقانی که بطور مستمر مراجعه کردند، انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی و معیارهای الکترودیاگنوستیک صورت گرفت. خصوصیات فردی، اجتماعی و عوامل مرتبط بررسی شدند. شیوع سندرم در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد شد. همچنین نقش عوامل مرتبط با آزمون کای دو ارزیابی شد.

یافته ها: در تحقیق، شیوع سندرم 25 درصد بود. در بین افراد غیرمبتلا 24.8% و در افراد مبتلا 70.4% دارای bmi بیشتر از 25 بودند (p<0.000). در گروه غیرمبتلا 56% و در گروه مبتلا 74.8%، قطر مچ دست (wrist dimension) بیشتر از 0.7 بود  2% .(p<0.05)افراد غیرمبتلا و 8% افراد مبتلا استروئید مصرف می کردند(p<0.05). سابقه شکستگی انتهای ساعد در افراد غیرمبتلا صفر درصد و در گروه مبتلا 2.4% بود (p<0.05). همچنین دیابت در افراد غیرمبتلا در 4% و در گروه مبتلا 11.2% گزارش شد (p<0.05). در نهایت 8.8% افراد غیرمبتلا و 25.2% افراد مبتلا یائسه بودند (p<0.005).

نتیجه گیری: به نظر می رسد فراوانی سندرم در مبتلایان به درد اندام های فوقانی بالاست. انجام تحقیقات تکمیلی برای تعیین نقش عوامل مرتبط بر مبنای ریسک فاکتورهای اعلام شده توصیه می شود.