بررسی وضعیت مبتلایان به شکستگی های گردن ران ناشی از استئوپروز در کاشان

مواد و روش ها: این تحقیق به صورت آینده نگر و در مدت 3 سال انجام گرفته است. وجود استئوپروز با استفاده از روش سینگ از روی رادیوگرافی گردن ران تایید و برای رد سایر علل از آزمایش کلسیم، فسفر و الکالن فسفاتاز سرم استفاده شد. سپس فراوانی شکستگی گردن ران همراه با استئوپروز با توجه به فاکتورهای مهمی مانند سن، جنس، قد، وزن، شغل فعلی و قبلی، مصرف سیگار، رژیم غذایی معمول، سابقه ورزش منظم و راه رفتن در زمان جوانی و اخیر، علت وقوع و سمت شکستگی، سابقه شکستگی طرف مقابل، سابقه سقوط در سال گذشته، وجود قوز کمر، کمردرد، کاهش قد، ضعف بینایی، سابقه بیماری ها و جراحی و نیز سابقه شکستگی مهره یا گردن ران و قوز کمر در والدین تعیین و وضعیت دو جنس با یکدیگر مقایسه شد. نتایج توسط آمار توصیفی و نیز آزمون های t-test, x² مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: در مدت پژوهش 114 نفر به علت شکستگی گردن ران ناشی از استئوپروز بستری شدند که از این تعداد 54.4% زن و 45.6% مرد بودند. میانگین سنی واحدهای پژوهش 72.52±12.34 سال بود. حدود 22% از واحدها ی پژوهش سیگاری بودن د و 16% روزانه از شیر استفاده می کردند. تنها 20% در جوانی روزانه فعالیت های ورزشی داشتند. بیشترین فراوانی نوع حادثه به ترتیب مربوط به افتادن در حین راه رفتن (49.1%) و سقوط از ارتفاع کم (33.3%) از بود. حدود 14% از مردان و 18% از زنان دارای سابقه شکستگی گردن ران مقابل بوده و 12.9% از زنان و 5.8% از مردان سابقه شکستگی گردن ران در مادر و 8.1% از زنان و 17.3% از مردان سابقه شکستگی گردن ران در پدر خود را ذکر نمودند. آزمون آماری x² تفاوت معنی داری را از نظر قد (p≤0.001)، وزن (p≤0.001)، میزان ورزش (p≤0.004)، و راه رفتن در جوانی (p≤0.003) و نیز میزان سیگار کشیدن (p≤0.001) در میان دو جنس نشان داد.

نتیجه گیری: با توجه به بروز بالای شکستگی گردن استخوان فمور و به دلیل عوارض این شکستگی انجام اقداماتی در جهت پیشگیری و آموزش های اجتماعی به ویژه در ارتباط با اصلاح شیوه زندگی، رژیم غذایی و انجام ورزش در طول زندگی ضروری به نظر می رسد.