بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند بافت همبندی و ممبران قابل جذب کلاژنه گاوی (biomend) در پوشش سطح ریشه های عریان شده

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین بیماری ها در جوامع انسانی، بیماری های پریودنتال می باشد و در میان این بیماری ها تحلیل لثه فراوانی قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی مقایسه ای میزان پوشش سطوح عریان ریشه دندان ها به وسیله دو تکنیک: بازسازی هدایت شده نسجی با کاربرد ممبران قابل جذب از جنس کلاژنه گاوی (biomend) و پیوند بافت همبندی به روش harris می باشد.

روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه مداخله ای از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار می باشد و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی بدست آمد. در این تحقیق بیست دندان قدامی و پرمولر با تحلیل لثه cii, ii میلز در سمت با کال فک بالا و پایین به طور تصادفی بعد از آموزش بهداشت و کنترل، به وسیله دو تکنیک بازسازی هدایت شده نسجی و پیوند بافت همبندی تحت درمان قرار گرفتند. برای انجام پیوند بافت همبندی از روش harris و در تکنیک بازسازی هدایت شده نسجی با یک انسیزیون سالکولار و دو انسیزیون مایل آزاد کننده، فلپ به صورت full thickness جهت اکسپوز کردن استخوان کنار زده شد سپس فلپ به صورت split به طرف آپیکال جهت تسهیل در کرونالی کردن فلپ ادامه داده شد و ممبران در ناحیه تحلیل طوری تطابق یافت که حداقل سه میلی متر از نواحی طرفی و آپیکالی بر روی استخوان قرار گیرد و در نهایت فلپ با بخیه sling به صورت کرونالی قرار گرفت. بیماران در هر دو گروه در فواصل زمانی یک هفته، دو هفته، یک ماه و شش ماه ویزیت شدند و بعد از شش ماه، اطلاعات بدست آمده از بیماران که شامل عمق تحلیل، عمق شیار لثه ای، میزان عرض لثه چسبنده و میزان پوشش ریشه بر حسب میلی متر و درصد بود که بر مبنای آزمون wilcoxaon signed ranks برای مقایسه قبل و بعد از عمل و آزمون u-mann-whitney برای مقایسه دو روش به کار برده شده، با نرم افزار رایانه ای spss مورد آنالیز آماری قرار گرفت.