بررسی میزان فراوانی خشکی دهان علامتی و سندرم سوزش دهان در سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران

زمینه و هدف: خشکی دهان علامتی و سندرم سوزش دهان می تواند کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و به یک مشکل جدی سلامتی تبدیل شود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی خشکی دهان علامتی و سندرم سوزش دهان در سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران بزرگ در سال 83-1384 می باشد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی – توصیفی طراحی شده است و جامعه آماری آن را افراد بالای 65 سال مقیم آسایشگاه های سالمندان تهران بزرگ تشکیل می دهند. از بین 33 آسایشگاه تهران بزرگ، 27 آسایشگاه ارزیابی و کلیه افراد بالای 65 سال که مایل و قادر به همکاری بودند مورد مصاحبه و معاینه قرار گرفتند. تشخیص خشکی و سوزش دهان بر اساس اظهار بیمار مشخص می شد و معاینه دهان به منظور جستجوی نشانه های مرتبط با خشکی دهان و حصول اطمینان از عدم وجود ضایعات دهانی در مبتلایان به سوزش دهان انجام گرفت و اطلاعات مربوط به هر بیمار در فرم اطلاعاتی وی ثبت گردید. از نرم افزار spss روایت نُه و آزمونchi – square  برای آنالیز داده ها استفاده گردید.

یافته ها: از 499 فرد بررسی شده (308 زن و 191 مرد) 121 نفر معادل 24.2% کل افراد دچار خشکی دهان علامتی بودند که شامل زن برابر 27.9% و 35 مرد معادل 18.3% بود و اختلاف زنان و مردان نیز از این نظر معنی دار بود 39 .(p=0.026, x²=5.9) نفر معادل 7.8% کل افراد دچار سندرم سوزش دهان بودند که شامل 28 زن برابر 9.1% و 11 مرد معادل 5.8% بودند و این دو جنس از نظر ابتلا به سوزش دهان با هم اختلاف معنی داری نداشتند. 36 نفر برابر 7.2% از بیماران نیز این دو مشکل را همزمان داشتند.

نتیجه گیری: خشکی دهان علامتی و سندرم سوزش دهان مشکلات نسبتا شایعی در میان سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران بزرگ است و زنان بیشتر از مردان مبتلا هستند. درمان این دو مشکل به دلیل تاثیر احتمالی بر زندگی سالمندان ضروری می باشد.