مقایسه تطبیقی پارک های جمیشیدیه و آبشار از منظر معلولان

به آرامی قدم بر می داشت و در مسیر پیش می رفت. عصای سفیدش را به چپ و راست حرکت می داد. چند مرتبه روی سنگفرش ها سکندری خورد. بارها و بارها چپ و راست حرکت کرد تا به نیمکت ها برخورد نکند و در آخر هنوز چند قدمی بیشتر نرفته بود که در همان نزدیکی ورودی، مسیر را رها کرد و خسته و ناامید روی نیمکتی نشست. هنوز صدای ماشین ها و هیاهوی شهر به گوش می رسید و از آرامشی که برای یافتنش خود را با هزار زحمت به آنجا رسانده بود. خبری نبود ... اندکی گذشت ... زمان برگشت رسیده بود ... انقلاب صنعتی زمینه پیداییش شهرهای بزرگ و به دنبال آن تحول در زمینه های فرهنگی، اجتماعی و فضای کالبدی و ساختار شهرها را در پی داشت. رشد صنعت و تکنولوژی به تدریج فضاهای شهری را دگرگون ساخت و در ادامه چشم اندازهای طبیعی را از چهره شهرها حذف کرد و شهرهایی آلوده و آسیب پذیر را بوجود آورد. در دهه های گذشته توجه به فضای سبز بیش از پیش افزایش یافته است. نتایج ارزیابی های محققان نشان می دهد که فضای سبز سبب افزایش تحرک مردم شده ضمن ایجاد محیطی شاداب و جذاب، در بهبود روحیه مردم نقش بسزایی خواهد داشت. در کشورهای پیشرفته فضای سبز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در ایران نیز طی دهه های گذشته بر اهمیت توجه به پارک ها و فضای سبز بیش از پیش افزوده شده است. قشرهای مختلف جامعه اعم از سالمندان، جوانان، زنان، مردان، کودکان و... از امکانات پارک ها بهره مند می شوند. در میان کاربران افراد با محدودیت های جسمی نیز به چشم می خورند؛ گاه بر روی صندلی چرخدار و گاه با عصای سفید در دست که به آرامی در دل پارک پیش می روند. بر اساس اصول پایداری اجتماعی برقراری عدالت در جامعه الزامی است و بر این اساس باید بهره گیری از تمامی امکانات بسهولت برای تمامی افراد جامعه میسر شود تا یک شهروند نابینایی دغدغه پا بر زمین گذارد و در مسیر خود  پیش رود و یا یک معلول یا سالمند به راحتی در فضای پارک به گردش بپردازد بدون آنکه دغدغه موانع را در طول مسیر داشته و یا به دلیل وجود پله های متعدد از رفتن به نقاط مختلف پارک منع شود. در این مقاله سعی شده است تا ضوابط مربوط به حضور معلولین در فضای سبز به طور دقیق مطالعه گردد سپس میزان رعایت قوانین در دو پارک آبشار و جمشیدیه بررسی شود و در نهایت راه حل مناسب برای رفع موانع موجود ارائه گردد. روش تحقیق بصورت توصیفی- تحلیلی و نحوه گردآوری از طریق روش کتابخانه ای و میدانی است که ضمن آشنایی با ضوابط، سعی شده است در دو نمونه یاد شده موارد با دقت بررسی شوند و ضمن نقد دو پارک جمشیدیه و آبشار به ارائه راهکار برای بهره گیری هر چه بیشتر معلولان از فضا بپردازیم.